Month: March 2010

Het volgende uit Pro Republica wil ik u niet onthouden (slecht weer of een slecht humeur? Lees Pro Republica en binnen de kortste keren komt de zon door!)

Het sollicitatiegesprek

Micha Hasfeld

Blijspel om van te huilen, iedere gelijkenis met bestaande personen berust uiteraard op toeval.

Speler 1: Hoofd Hielenlikker kortweg genoemd JP.

Speler 2: Prins van Noranje.

JP:

Wat kan ik voor u doen?

PvN:

Mijn naam is Prins van Noranje en ik wil graag Hoofd van de Nationale Poppenkast worden. Mijn papieren zijn helemaal in orde. Uit de DNA test ziet u dat ik, net als mijn moeder een echte Noranje ben, geboren de Ranitz.

JP:

Heeft u diploma’s?

PvN:

Ik ben een jaar of 20-25 geleden afgestudeerd, tenminste dat zeiden ze tegen mij.

JP:

In rechten?

PvN:

Nee, in Leiden.

JP:

Aha, ik begrijp het. En daarna?

PvN:

Ik heb daarna veel ervaring opgedaan in het buitenland.

JP:

Voor welk bedrijf als ik vragen mag?

PvN:

Bedrijf? Uh, nee voor vakantie. Of was het nou ‘op vakantie’? Nou, uh, u bedoelt waar ik overal geweest ben? Of… oh, gedaan? Ja, wat doe je zoal, uh,- ik kan inmiddels toch vrij aardig skieën en ik let altijd goed op met smeren, ik bedoel als ik op het strand lig. Nogal witte huid ziet u. En niet te vergeten, ik sla geen EK, WK of Olympische Spelen over. Ja, ik toon altijd mijn brede interesse. Dat is nog goed te zien op de opnamen van de dansende en juichende hockeydames, die jarenlang getraind, gezwoegd en gezweet hebben om wereldkampioen te worden. Ik dacht: ik ga effe lekker mee hossen. Ik weet wat het is om een topprestatie te leveren. Ik heb veel gedaan. Jagen met mijn opa: allemaal dieren doodschieten, ze zeggen, dat dat goed is voor de welstand van de dieren. Tenminste, dat zei m’n opa en die kon het weten want die heeft ongeveer alle diersoorten doodgeschoten die er ooit op deze aardbol hebben geleefd. Fijne, lieve man trouwens, m’n opa. Heeft ook altijd véél leuke dingen gedaan. Ook zonder condoom. Ik heb vervolgens nog een studie gedaan in Rotterdam over water. Nooit iets van begrepen (volgens de professor trouwens óók niet). Er is niet genoeg water hadden ze mij verteld. Ik geloof zo’n professor. Toen heb ik eens op zo’n wereldbol gekeken en u weet, alles wat blauw is, is water, toch? Dus volgens mij is er zat water. Ik laat me niet meer voor de gek houden. De laatste tijd doe ik nogal veel in onroerend goed. Gaat lekker. Het project in Mozambique loopt nu af, maar ik ben net begonnen in Argentinië. Gezellig daar. Leuke vakantieplek. De meeste mensen daar spreken Duits, net als bij ons thuis. En lekker eten joh! Bratwurst met Sauerkraut, zoals alléén mijn opa die kon maken. Over m’n lieve opa gesproken, die heeft daar in 1943 gelogeerd bij de familie van mijn vrouw. Is dat geen leuk toeval? Hij had daar een reünie met een paar collega’s van vroeger. Hij werkte, voor hij met mijn oma trouwde, bij een heel chique bedrijf. Dat maakte gas, en dat werkte goed hoor, dat spul. Oh ja, ik heb ook nog een paar weken in het leger gezeten. Ik werd drie keer per dag bevorderd. Snelste officier ter wereld, ik had nét leren salueren. Nooit met gestrekte arm. Dat vergat ik iedere keer. Dat zit er zo in hè? Het is maar net wat je van thuis meekrijgt. Bij officiële gelegenheden loop ik krom vanwege alle onderscheidingen. Ik heb nog nooit echt gevochten. Is dat niet knap?

JP:

Nou meneer prins van Noranje, dat ziet er prima uit. Met zoveel goede papieren lijkt u mij heel erg geschikt voor deze job. Een echte Prins van Duitschen bloedt als Hoofd Poppenkast. En net als uw voorganger een kind van een SS’er. En aan uw vrouws kant zit het ook wel goed. Tien miljoen per jaar, kunt U daar mee leven?

PvN:

Het leven is vandaag de dag anders wel duur.

JP:

Natuurlijk krijgt U daarnaast een onkostenvergoeding van honderd miljoen. Alles belastingvrij. En natuurlijk gratis wonen. In zes paleizen tegelijk. Met door het volk betaalde schoonmakers, bedienden, kleedsters, koks, auto’s met chauffeur, secretaresses, bodyguards, tuinmannen, zwembaden, eigen vliegtuig, eigen trein – vrijwel nooit gebruikt, eigen wachtkamers op belangrijke stations – ook nooit gebruikt, en onbeperkt vakantievieren. Om te beginnen, natuurlijk. En voor de rest doet en pakt u maar wat u wilt. Eigenlijk gewoon wat uw moeder al jaren doet. U bent aangenomen. Leuk trouwens die gele tanden, staat u goed. Leve de Koning. En nog een prettige vakantie.