Month: June 2012

Een paar weken geleden, stonden een aantal jongeren (de jongste 17 jaar) rond een uur of twaalf

(‘s nachts) naast een Haags terras. De jongeren waren op weg naar huis, niet vanuit een uitgaansgelegenheid, maar van het adres van één van de jongeren, naar het adres van een ander. Eén van de jongeren had een blikje bier in zijn tas, en men besloot dat te verdelen naast het terras. Een agent ‘ter fiets’ passeerde en gaf de jongere, die het biertje op dat moment in zijn hand had, een bon van € 85.–. De jongeren veroorzaakten geen overlast en waren bepaald niet dronken.

Een vreemde gang van zaken en bijna een garantie op onbegrip van die jongeren, voor het beroep van politieagent.

De jongeren die ik beschrijf hebben geen geld om uit te gaan, een probleem dat aan het eind van de jaren 60 van de vorige eeuw werd opgelost, door het kraken van lang leegstaande gebouwen, ten einde daar een betaalbare uitgaansgelegenheid voor jongeren te maken, zoals het Paard van Troje in Den Haag. Intussen is het ‘Paard’ een dure, bijna exclusieve uitgaansgelegenheid geworden, waar de meeste jongeren uit achterstandswijken (bijna zonder uitzondering kinderen van ouders, die het op z’n zachtst gezegd niet breed hebben), niets te zoeken hebben. Hetzelfde kan je zeggen voor een bezoek aan een café en/of bijbehorend terras. Onlangs was er een klassieke week in Den Haag, men probeerde ook jongeren te trekken, maar vroeg wel een toegangsprijs van € 4,99, een bedrag dat jongeren niet snel aan een experiment zullen uitgeven, het publiek was dan ook het ‘normale’ goed verdienende publiek. In de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw, startten vele grote gemeenten sociaal-cultureel werk in met name achterstandswijken, daar het in de zomermaanden en rond oud en nieuw behoorlijk ‘onrustig’ was. Als de boel gesust was na een paar jaar, bezuinigde men op dit sociaal-cultureel werk, tot de vlam weer in de pan sloeg en men van voren af aan verder ging (let wel: de jongeren waar het toen om draaide, waren alleen witte ‘autochtone’ kinderen).

Intussen is er van sociaal-cultureel werk niet veel meer te merken en de verveling slaat, met de stijgende jeugdwerkloosheid toe. Jongeren die er het beste van proberen te maken en geen vernielingen of onrust ‘aanrichten’, zoals boven beschreven, worden dwars gezeten door de hermandad, of  café eigenaren, die deze jongeren weren van hun terrassen en uit de directe omgeving van hun terras.Vind je het dan gek, dat jongeren hangplekken zoeken op straat, waar ze ook al worden weggeschopt.

Vanmiddag was CDA knuppellul Çörüz te beluisteren op Radio1. De hufter wil de onderbuik van suffe kiezers plezieren, door te eisen, dat jongeren de schade die zij aanrichten zelf vergoeden en als ze dat niet kunnen, moeten de ouders maar bloeden. Zoals zoveel CDA’ers staat ook deze rechts-conservatieve hufter totaal buiten de werkelijkheid. De klootzaak wil respect voor eigendom, ha! ha! ha! Voorts pleit dit holle vat voor waarden en normen, woorden die een CDA’er al helemaal niet in de mond moet nemen, gezien het schoftengedrag van politici en bestuurders van deze ‘christelijke’ partij.

Je zou nog verder kunnen gaan, door te stellen, dat beleid dat mede werd en wordt gemaakt door CDA’ers, ervoor zorgt, dat jongeren juist hun kont tegen de krib gooien. Een paar van de vele voorbeelden: je ouders zullen maar afhankelijk zijn van de voedselbank. Je zal als jongere met je ouders uit huis gezet worden, daar je ouders de lasten niet meer op kunnen brengen (niet alleen voor een aantal jongeren wordt het leven meer en meer onbetaalbaar, met dank aan de politiek, zorg- en bouwmaffia, en/of de gecorrumpeerde financiële wereld). Je zal je vader of moeder maar arbeidsongeschikt zien worden, na jaren een zwaar beroep te hebben uitgeoefend en zien dat deze geen arbeidsongeschiktheidsuitkering krijgt, maar aangewezen is op de bijstand. Jongeren die zien hoeveel er ongestraft wordt gesjoemeld, gestolen en gegraaid in de politiek en op ander hoog niveau, door dezelfde mensen die schreeuwen om meer respect en waarden en normen.

Çörüz is nog wel voor hulp aan gezinnen met ‘probleemjongeren’, hulp, die mede onder CDA verantwoording, ook al zo goed als wegbezuinigd is…..

Jezus op een paard met een pet op (klinkt toch wel lekker in het Nederlands).