Hier een bericht, dat ik in het geheel overnam van het blog van Stan van Houcke, verder commentaar van mij overbodig, mocht u de tekst te veel van het goede vinden, bekijk dan a.u.b. minstens de documantaire:
Door Redactie, 11 juli 2014, 9 reacties
Nederland
lijdt nog altijd aan het collectief schuldgevoel na WO2; media denken
wel tien keer na voordat ze Israëlisch terreur durven te benoemen. Ze
zijn nog altijd geneigd om te spreken van een ‘conflict’, anderen durven
zelfs het woord ‘oorlog’ in de mond te nemen terwijl steeds
zichtbaarder wordt (met dank social media) dat het kolonisatieproject
uitgelopen is tot een ramp.
Onze Belgische zuiderburen zonden donderdag 10 juli een documentaire uit
waarin duidelijk wordt hoe duizenden Palestijnse kinderen systematisch
worden onderworpen aan mishandelingen, arrestaties, martelingen en
collaboraties.
Laatste herhaling: Zondag 13 juli om 17u42 op Canvas
Update 13/7/2014: Bekijk de documentaire op Youtube:
Volg Wij Blijven Hier! ook op Twitter
http://wijblijvenhier.nl/nieuws/docu-belgen-wel-durven-vertonen-palestijnse-kinderen-doelwit/
Procentueel werden er drie keer meer joden gedeporteerd uit Nederland dan uit Frankrijk en twee keer zoveel als uit Belgie. De collaboratie verklaart in hoge mate ook waarom het Nederlandse volk zolang collaboreerde met het zionistisch regime, en de Nederlandse regering dit nog steeds doet.75 procent van de joodse Nederlanders werd vermoord met steun van Nederlandse autoriteiten en andere collaborateurs.
In een massamaatschappij gebruikt elke politicus de massamedia om de massa te bereiken, dat spreekt voor zich. Ik benadruk dit nog eens om de reactie te verklaren van vicepremier Lodewijk Asscher nadat ‘ambtenaar en PvdA-lid Haifi’ had getweet dat ‘ISIS niets met Islam te maken [heeft]. Is vooropgezet plan van zionisten om islam zwart te maken,’ en Asscher liet weten dat: ‘Mijn maag [om]keerde toen ik het hoorde.’ Het beschuldigen van de zogeheten ‘Joodse staat’ staat bij het establishment in de polder gelijk aan vloeken in de kerk. Enkele jaren voor zijn dood merkte Jan Blokker terecht op:
Na de Tweede Wereldoorlog is het jodendom in de christelijke wereld vrijwel heilig verklaard en geen volk dat in die processie zo hard vooroploopt als de Nederlanders.
Dit is een doorslaggevend feit in een klein land vol opportunisten, waar — zodra het om het eigen hachje gaat — de macht blindelings wordt gehoorzaamd. Blokker dienaangaande:
In de Nederlandse geschiedenis is onverschilligheid doorgaans de vriendelijkste houding ten opzichte van joden geweest. Nederlanders hebben altijd precies geweten wie van hun buren een jood was en op elk gewenst moment kon die wetenschap consequenties krijgen: het verraden van joden voor ‘kopgeld’ tijdens de Duitse bezetting is daar maar één vorm van.
Die collaboratie-mentaliteit is diep verankerd in de Nederlandse geest, vandaar dat er procentueel uit Nederland aanzienlijk veel meer joden werden afgevoerd naar de vernietigingskampen dan uit vergelijkbare West-Europese landen als België en Frankrijk. Maar die collaboratie-drift strekte zich uit tot ook de joodse Nederlanders zelf. Zo is bekend dat Lodewijk ‘Asscher uit een Joodse familie [komt] van juristen en diamantairs uit de Amsterdamse wijk De Pijp. Zijn overgrootvader Abraham Asscher was een van de voorzitters van de Joodsche Raad.’
http://nl.wikipedia.org/wiki/Lodewijk_Asscher
De feiten over de Joodse Raad, zoals ook Lodewijk Asscher ze kent:
Op donderdag 13 februari 1941
vond ten huize van Abraham Asscher de constituerende vergadering plaats.
Onmiddellijk daarna zonden beide voorzitters Beauftragter Böhmcker de
lijst met namen van personen die het bestuur vormden van de Joodse Raad
(voornamelijk notabelen):
•Abraham Asscher, voorzitter…
Oordeel
Er is na de oorlog veel kritiek
geweest op de Joodse Raad. Volgens critici heeft de raad het de nazi’s
alleen maar makkelijker gemaakt. Grotere tegenwerking en meer zand in de
organisatorische molen in plaats van collaboratie hadden misschien veel
levens kunnen redden. Anderzijds wordt gesteld dat het geen zin zou
hebben gehad als Asscher, Cohen of enige andere betrokkene geweigerd had
om in de Joodse Raad zitting te nemen. De ervaring met de Joodse raden
in Polen en Rusland heeft bewezen dat het niet accepteren van de
opdracht, vluchten of zelfmoord plegen door voorzitters en leden geen
verandering in de situatie bracht; er werden door de Duitsers altijd en
meteen (gedwongen) plaatsvervangers gevonden. Ook hebben zij voorzitters
van Joodse Raden en leden die niet serviel genoeg waren constant
gewisseld. Het is dus maar de vraag of andere voorzitters (of leden) het
beter zouden hebben gedaan.
De Joodse Ereraad oordeelde:
‘dat de voorzitters van de Joodsche Raad gefaald hebben in een wereld,
die zelf in gebreke is gebleven.’ Aan het eind spreekt deze ereraad als zijn mening uit:
•dat
het laakbaar is geweest, de opdracht tot vorming van een ‘Amsterdamse
Jodenraad’ en het voorzitterschap van deze raad (wat
verantwoordelijkheid jegens de Duitsers medebracht) uit handen van de
Duitsers te hebben aanvaard;
•dat
het laakbaar is geweest, het Joodse Weekblad te blijven uitgeven, toen
eenmaal bleek, dat het de Duitsers van meer nut dan de Joden moest zijn,
waarbij de Ereraad tevens herinnert aan zijn afkeurend oordeel over een
aantal berichten, die hiervoor zijn genoemd;
•dat het laakbaar is geweest, medewerking te verlenen aan een aantal anti-Joodse maatregelen, zoals het uitgeven van de Jodenster en het verzenden van bevelen om naar Westerbork te vertrekken;
•dat
de wijze, waarop de voorzitters de weigerachtigen tot het geven van de
bijdrage tot de eerste heffing aanschreven, laakbaar is geweest;
•dat
de medewerking, verleend bij de selectie voor deportatie, in het
bijzonder de medewerking in mei 1943, zeer laakbaar is geweest.
Abraham Asscher wees het vonnis van de hand, hij sneed alle banden met de Joodse gemeenschap door.
Op 6 november 1947 werden Cohen
en Asscher op last van N.J.C. Sikkel, procureur-fiscaal van het
Bijzonder Gerechtshof te Amsterdam, gearresteerd en opgesloten in het
Huis van Bewaring aldaar, wegens medewerking aan de vijand waardoor de
Joodse deportatie in belangrijke mate zou zijn vergemakkelijkt. Na een
maand werden ze in afwachting van een eventuele berechting voorlopig
vrijgelaten. In 1951 werd van strafvervolging van Cohen afgezien
(Asscher was in 1950 overleden) op gronden aan het algemeen belang
ontleend.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Joodse_Raad
Gezien Abraham Asscher’s reactie op de naoorlogse publieke veroordeling van de ‘zeer laakbare… medewerking, verleend bij de selectie voor deportatie, in het bijzonder de medewerking in mei 1943,’ kan het niet anders dan dat ‘het vonnis’ van de eigen joodse gemeenschap een
psychisch trauma heeft achtergelaten bij de familie Asscher, een open
wond die maar niet genezen wil, om de simpele reden dat de geschiedenis
een voldongen feit is. Een trauma, zeker nadat in de loop van de jaren
zestig algemeen duidelijk werd hoe erg de joodse Nederlanders hadden
geleden. Dit moet een onuitwisbaar stempel op het bewustzijn van
Lodewijk Asscher hebben gedrukt, net zoals dit bij NSB-kinderen
heeft gedaan. Het verklaart zijn hypergevoelige reacties zodra hij ook
maar vermoedt dat iets antisemitisch kan worden uitgelegd. Het verklaart
ook het feit dat hij geen kritiek op Israel kan verdragen en waarom hij
als minister van Werkgelegenheid, die overigens er niet in slaagt werk
te creëren, zich onmiddellijk bemoeit met ‘joodse zaken,’ die niets te
maken hebben met zijn vakgebied. Hij stelt zich roomser dan de paus op,
plus royaliste que le roi, of anders gezegd: zionistischer dan de Joodse
burgers in Israel die felle kritiek uiten op het zionistisch fascisme
van hun staat. Zijn ‘maag keerde om,’ wat dus een fysieke reactie
is, een merkwaardig fenomeen voor een politicus die zelf geen enkele
moeite heeft met het feit dat de Israelische marine met onderzeeboten,
uitgerust met nucleaire wapens, deelneemt aan NAVO-oefeningen en
voor de kust van Iran varen, een politicus die het doodnormaal vindt dat
Nederland en de Europese Unie, in haar geheel, weigert het Associatieverdrag met Israel op te schorten zolang de zogeheten ‘Joodse staat’ de mensenrechten en het internationaal recht massaal blijft schenden. Geen enkele fysieke reactie
levert dit bij hem op. Dat kan ook niet, gezien zijn eigen geschiedenis
en zijn eigen handelen. Hij kan zich alleen identificeren met het
zionistisch extremisme van Israel,
en kennelijk niet met de meer dan 500 Palestijnse kinderen die onlangs
door Israel zijn vermoord. Gezien het feit het Nederlandse kabinet geen
stappen onderneemt tegen Israel, kunnen we er vanuit gaan dat ook
vicepremier Asscher het bovendien acceptabel vindt dat het zionistisch
regime bewust oorlogsmisdaden pleegt, zoals ondermeer blijkt uit de volgende verklaring van de Israelische commandant Gadi Eisenkot, GOC Northern Command, die het volgende heeft opgemerkt.
‘What happened in the Beirut suburb of Dahiya in 2006 will happen in every village from which shots are fired in the direction of Israel,’ Eisenkot said to journalists from Yedioth Ahronoth. ‘We will wield disproportionate power against every village from which shots are fired on Israel, and cause immense damage and destruction. From our perspective, these are military bases. This isn’t a suggestion. This is a plan that has already been authorized.’
Source: http://www.haaretz.com/hasen/spages/1027755.html
En eveneens de volgende schendingen
van het internationaal recht leiden er niet toe dat Lodewijk Asscher en
zijn kabinet stappen ondernemen tegen Israel.
Revealed: the Palestinian children killed by Israeli forces
MORE CHILDREN THAN PALESTINIAN
FIGHTERS ARE BEING KILLED IN ISRAEL’S OFFENSIVE ON GAZA, ACCORDING TO
THE UN. SHOWN HERE ARE THE NAME, AGE, AND SEX OF 132 OF THOSE CHILDREN,
RECORDED BY THE AL MEZAN CENTRE FOR HUMAN RIGHTS.
http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/palestinianauthority/10984259/Revealed-the-Palestinian-children-killed-by-Israeli-forces.html
Human Rights Watch:
Gaza: Israeli Soldiers Shoot and Kill Fleeing Civilians
Fighting in Khuza’a Shows Grave Dangers to Families Seeking Safety
AUGUST 4, 2014SON, MIDDLE EAST AND NORTH AFRICA DIRECTOR
(Gaza) – Israeli forces
in the southern Gaza town of Khuza’a fired on and killed civilians in
apparent violation of the laws of war in several incidents between July
23 and 25, 2014. Deliberate attacks on civilians who are not
participating in the fighting are war crimes.
http://www.hrw.org/news/2014/08/04/gaza-israeli-soldiers-shoot-and-kill-fleeing-civilians
Operation Protective Edge has
not officially ended, but the IDF’s Technological and Logistics
Directorate (known as Atal in Hebrew) has released a number of figures
it collected throughout the month-long conflict.
Some of the numbers published
reveal what many in the IDF already knew, and one senior officer echoed
on Thursday: ‘It was basically a preview of what will happen in the next
war with Lebanon, where we will have 80 Shuja’ias (buurten svh) and a significant hit on the economy.’
http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4558916,00.html
Dat een vicepremier persoonlijke
frustraties zijn politieke handelingen laat bepalen, is ronduit
verwerpelijk. Waar staan hij en zijn PVDA eigenlijk voor? En waar staat
de mainstream polderpers voor?
Palestijnse kinderen vermoord door Israel.
En waar de VS is, is de huurlingen-staat Israel.
http://stanvanhoucke.blogspot.nl/2014/08/lodewijk-asschers-maag-5.html
Amnesty International:
Israeli forces have killed scores of Palestinian civilians in
attacks targeting houses full of families which in some cases have
amounted to war crimes, Amnesty International has disclosed in a new report on the latest Israeli operation in the Gaza Strip.
Families under the Rubble: Israeli attacks on inhabited homes details
eight cases where residential family homes in Gaza were attacked by
Israeli forces without warning during Operation Protective Edge in July
and August 2014, causing the deaths of at least 104 civilians including
62 children. The report reveals a pattern of frequent Israeli attacks
using large aerial bombs to level civilian homes, sometimes killing
entire families.
“Israeli forces have brazenly flouted the laws of war by carrying
out a series of attacks on civilian homes, displaying callous
indifference to the carnage caused,” said Philip Luther, Director of the
Middle East and North Africa Programme at Amnesty International.
“The report exposes a pattern of attacks on civilian homes by
Israeli forces which have shown a shocking disregard for the lives of
Palestinian civilians, who were given no warning and had no chance to
flee.”
The report contains numerous accounts from survivors who describe
the horror of frantically digging through the rubble and dust of their
destroyed homes in search of the bodies of children and loved ones.
In several of the cases documented in the report, possible
military targets were identified by Amnesty International. However the
devastation to civilian lives and property caused in all cases was
clearly disproportionate to the military advantages gained by launching
the attacks.
“Even if a fighter had been present in one of these residential
homes, it would not absolve Israel of its obligation to take every
feasible precaution to protect the lives of civilians caught up in the
fighting. The repeated, disproportionate attacks on homes indicate that
Israel’s current military tactics are deeply flawed and fundamentally at
odds with the principles of international humanitarian law,” said
Philip Luther.
In the single deadliest attack documented in the report, 36
members of four families including 18 children were killed when the
three-storey al-Dali building, was struck. Israel has not announced why
the building was targeted, but Amnesty International has identified
possible military targets within the building.
The second deadliest attack appears to have targeted a member of
the al-Qassam Brigades, Hamas’ armed wing, who was outside the Abu Jame’
family home. The house was completely levelled killing 25 civilians
including 19 children. Regardless of the intended targets, both of these
attacks constitute grossly disproportionate attacks and under
international law, they should have been cancelled or postponed as soon
as it was evident that so many civilians were present in the house.
Israeli officials have failed to give any justification for
carrying out these attacks. In some of the cases in this report Amnesty
International has not been able to identify any possible military
target. In those cases it appears that the attacks directly and
deliberately targeted civilians or civilian objects, which would
constitute war crimes.
In all of the cases researched by Amnesty International no prior
warning was given to residents of the homes which were attacked. If it
had been given, excessive loss of civilian lives could clearly have been
avoided.
“It is tragic to think that these civilian deaths could have been
prevented. The onus is on Israeli officials to explain why they chose to
deliberately flatten entire homes full of civilians, when they had a
clear legal obligation to minimize harm to civilians and the means of
doing so,” said Philip Luther.
The report highlights the catastrophic consequences of Israel’s
attacks on homes, which have shattered the lives of entire families.
Some of the homes attacked were overflowing with relatives who had fled
other areas of Gaza in search of safety.
Survivors of an attack on the al-Hallaq family home described
horrifying scenes of strewn body parts amid the dust and chaos after
three missiles struck the house.
Khalil Abed Hassan Ammar, a doctor with the Palestinian Medical
Council and a resident in the building said: “It was terrifying we
couldn’t save anyone…. All of the kids were burnt, I couldn’t tell which
were mine and which were the neighbours’…We carried whoever we were
able to the ambulance… I only recognized Ibrahim my eldest child, when I
saw the shoes he was wearing…I had bought them for him two days
before.”
Ayman Haniyeh, one of the neighbours, described the trauma of trying to search for survivors:
“All I can remember are the bits and pieces I saw of bodies,
teeth, head, arms, insides, everything scattered and spread,” he said.
One survivor of the same attack described hugging a bag full of the
“shreds” of her son’s body.
Israel has so far failed to even acknowledge any of the attacks
detailed in the report and has not responded to Amnesty International’s
requests for explanations of why each of these attacks took place.
At least 18,000 homes were destroyed or rendered uninhabitable
during the conflict. More than 1,500 Palestinian civilians including 519
children were killed in Israeli attacks carried out during the latest
Gaza conflict. Palestinian armed groups also committed war crimes,
firing thousands of indiscriminate rockets into Israel killing six
civilians including one child.
“What is crucial now is that there is accountability for any
violations of international humanitarian law that have been committed.
The Israeli authorities must provide answers. The international
community must take urgent steps to end the perpetual cycle of serious
violations and complete impunity,” said Philip Luther.
Given the failure of Israeli and Palestinian authorities to
independently and impartially investigate allegations of war crimes, it
is imperative that the international community support the involvement
of the International Criminal Court (ICC).
Amnesty International is renewing its calls on Israel and the
Palestinian authorities to accede to the Rome Statute and grant the ICC
the authority to investigate crimes committed in Israel and the Occupied
Palestinian Territories (OPT). The organization is also calling for the
UN Security Council to refer the situation in Israel and the OPT to the
ICC so that the prosecutor can investigate allegations of crimes under
international law by all parties.
Israel has continued to deny access to Gaza for international
human rights organizations including Amnesty International and the
organization has been forced to conduct its research for this report
remotely, supported by two fieldworkers based in Gaza. Israel has also
announced that it will not co-operate with the Commission of Inquiry
established by the UN Human Rights Council.
“Failing to allow independent human rights monitors into Gaza
smacks of a deliberately orchestrated attempt to cover up violations or
hide from international scrutiny. Israel must cooperate fully with the
UN Commission of Inquiry and grant international human rights
organizations such as Amnesty International immediate access to Gaza to
prove its commitment to human rights,” said Philip Luther.
Zie ook: ‘Bernard Hammelburg blubbert weer eens uit de ‘Palestijnse bocht’ (met een kilometer of 15!)……..‘
en: ‘Israëlisch fascisme, nagespeeld in Londen: ‘No Way Through’‘
Voor meer berichten op dit blog over de hopeloze situatie van de Palestijnen, klik op het label: Jodenvervolging, WOII, collaboratie, Palestijnen, Gazastrook, West Bank, Israël, Asscher, Arafat, Hamas, Hajo Meijer, Een Ander Joods Geluid, en/of bloedbad, onder dit bericht.