WikiLeaks, deze maand 12 jaar oud, wordt door overheden en door steeds meer journalisten belasterd voor
haar openbaringen, inclusief het openbaar maken van de speciale relatie tussen de VS en
Groot-Brittannië in het voeren van een gezamenlijke
buitenlandpolitiek van geweld en bedrog, een beleid in het belang van
de machthebbers in Washington en Londen (Whitehall)…….

Mark
Curtis publiceerde op Middle East Eye een artikel over deze zaak en
toont aan middels meerdere voorbeelden die op WikiLeaks zijn te vinden (officiële documenten en
berichten) hoe smerig overheidshandelen in elkaar steekt. Zoals GB
dat in geheime onderhandelingen met Saoedi-Arabië over stemming in de VN, ervoor zorgde dat zowel
GB als S-A werden verkozen in de VN
Mensenrechtenraad (UNHRC), zo bleek uit een officieel bericht
uit 2013……

Uit een
ander bericht blijkt dat William Hague in 2008, toen hij
schaduwminister van buitenlandse zaken was voor de conservatieven, de
VS ambassade in Londen liet weten dat de Britten een VS vriendelijk
regime wensen, ‘we hebben een pro-VS regering nodig, de wereld heeft het nodig’, aldus plork Hague……..

De
speciale relatie tussen de VS en GB wordt door Whitehall op alle
mogelijke manieren beschermd tegen openbaarmakingen, zo bleek uit een
officieel bericht van Whitehall aan Washington, dit bericht werd
gestuurd n.a.v. het Chilcot onderzoek naar de oorlog tegen Irak,
waarbij Whitehall Washington verzekerde dat er maatregelen waren
genomen die de belangen van de VS zouden beschermen……

Wat die
bescherming precies inhoudt is niet bekend, echter wel dat er nooit
ook maar één VS beambte werd gevraagd te getuigen voor de Chilcot
commissie, voorts was het de commissie verboden een briefwisseling in
te zien tussen Tony Blair, destijds de premier-oplichter voor GB en George W.
Bush, destijds de president-idioot van de VS……..

Berichten (‘cables’) op WikiLeaks uit 2016 tonen verder aan dat in
tegenstelling tot de leugens van GB in aanloop van de illegale
bombardementen op Libië (in maart 2011), dat het niet de opzet was
Khadaffi af te zetten, maar te voorkomen dat de bevolking werd
aangevallen…….. Dit terwijl niet alleen die bevolking wel met bombardementen
werd aangevallen (door o.a. GB en de VS) en het wel degelijk de opzet
was Khadaffi af te zetten, zo blijkt uit documenten van Hillary
Clinton uit het Wikileaks archief…..

In het artikel ook aandacht voor een smerig spel met clusterbommen, GB mocht deze niet meer op haar bodem hebben, maar via een omweg via de militaire VS bases bleef dit moorddadig tuig toch in GB…… Uit andere berichten bleek al dat via deze VS bases clusterbommen werden geleverd aan Saoedi-Arabië, die ze inzet in Jemen, waar deze reli-fascistische terreurstaat een genocide uitvoert….

Dan nog de zaak van Diego Garcia, dit grootste eiland van de Chagosarchipel (Indische Oceaan), waar de bevolking door de Britten werd verjaagd in de 60er jaren, dit t.b.v. de VS die een grote basis heeft ingericht op dat eiland, een basis die een grote rol speelt in de illegale oorlogen die de VS en haar bondgenoten in het Midden-Oosten uitvechten tegen landen als Syrië, Irak en Afghanistan (en als ‘het meezit’ straks tegen Iran, wat ‘god’ verhoedde……)

De Britten hebben alles op alles gezet om de terugkeer van de bevolking van Diego Garcia tegen te gaan, o.a. door het zeegebied rond het eiland tot zeereservaat te verklaren…… In een bericht van een hooggeplaatste Britse ambtenaar aan de VS staat te lezen dat GB met het verklaren van een zeereservaat, de bewoners wil frustreren terug te keren naar hun geboortegrond, of de grond van hun ouders/voorouders……

Nogmaals
wordt in dit artikel gewezen op de bewezen feiten van VS spionage, waar zelfs haar trouwste partner GB werd bespioneerd (zoals eerder ook de Duitse regering overkwam, zelfs de telefoon van Merkel werd gehackt door de VS…)…. Je weet wel, een zaak waar de VS
zonder ophouden Rusland en andere haar niet welgevallige landen van beschuldigt, neem de hele Russiagate hysterie, waar nog steeds niet
een flinter aan bewijs voor werd geleverd, terwijl er meer dan
voldoende bewijzen zijn dat dit niet is gebeurt……

Gezien
het voorgaande is het dan ook uitermate smerig om te lezen hoe men
stelt dat voorkomen moet worden dat onderzoeksjournalisten, hackers en
‘buitenlandse spionnen’ zaken naar het publiek kunnen lekken (hoeveel
bewijs wil je nog hebben voor het uitvoeren van smerige zaken door de
VS en GB??) Onderzoeksjournalisten worden zelfs als bedreiging neergezet en vergeleken met terroristen……
ha! ha! ha! ha! ha!

Ik lach wel, maar intussen slaat de censuur toe op het internet, censuur die juist de krachten treffen die terecht grote kritiek hebben op oorlogsvoering en het organiseren van opstanden in landen waar de VS noch de rest van het westen wat te zoeken hebben……. Of wat dacht je van alle in het hieronder opgenomen bericht genoemde zaken, die niet uit mochten lekken……

Wat betreft de reguliere media is het wel duidelijk dat de regeringen van de VS en GB deze al lang in de zak hebben… En dan durft men in
die media nog te spreken over ‘fake news en manipulatie….’ (hetzelfde geldt voor het grootste deel van de westerse politici, ook in ons land, neem wat betreft hare D66 leeghoofdigheid Ollongren en haar gezwatel over Russische inmenging, waarvoor ze niet één bewijs heeft geleverd)

Aan het
eind van het hieronder opgenomen artikel van Mark Curtis, schrijft hij nog over Julian Assange en hoe GB Assange zal oppakken en
uitleveren aan de VS, zo gauw hij de ambassade van Ecuador zal
verlaten…… (toevallig hoorde ik vanmorgen dat Assange door een
rechter in Ecuador via Skype wordt gehoord, het gaat hier m.n. om het feit dat
Assange geen contact mag hebben met de buitenwereld, al zou de ambassade dit ‘regime’ t.a.v. Assange wat versoepeld hebben >> de rechter
wilde een nieuwe vertaler die Australisch sprak….. Dit daar
de gebruikte vertaler het Engels slecht beheerste…. ha! ha! ha! ha!)

BRITAIN, FOREIGN
POLICY, HUMAN
RIGHTS, INTELLIGENCE, MEDIA, U.S.

WikiLeaks’
Legacy of Exposing US-UK Complicity

October
27, 2018

Afbeeldingsresultaat voor WikiLeaksâ Legacy of Exposing US-UK Complicity

WikiLeaks
is vilified by governments (and increasingly by journalists) for its
exposures, including of the U.S.-UK “special relationship” in
running a joint foreign policy of deception and violence that serves
London and Washington’s elite interests, says Mark Curtis.

By
Mark CurtisMiddle
East Eye

Twelve
years ago this month, WikiLeaks began publishing government
secrets that the world public might otherwise never have known. What
it has revealed about state duplicity, human rights abuses and
corruption goes beyond anything published in the world’s
“mainstream” media.

After
over six months of being cut off from outside world, on 14 October 14
Ecuador has partly restored Wikileaks founder Julian Assange’s
communications with the outside world from its London embassy where
the founder has been living for over six years. (Assange,
however, later rejected Ecuador’s
restrictions imposed on him.)

The
treatment – real and threatened – meted out to Assange by the
U.S. and UK governments contrasts sharply with the service Wikileaks
has done their publics in revealing the nature of elite power, as
shown in the following snapshot of Wikileaks’ revelations about
British foreign policy in the Middle East.

Conniving
with the Saudis

Whitehall’s
special relationship with Riyadh is exposed in an extraordinary cable
from 2013 highlighting
how Britain conducted secret vote-trading deals with Saudi
Arabia to ensure both states were elected to the UN human rights
council. Britain initiated the secret negotiations by asking Saudi
Arabia for its support.

The
Wikileaks releases also shed details on Whitehall’s fawning
relationship with Washington. A 2008 cable,
for example, shows then shadow foreign secretary William Hague
telling the U.S. embassy that the British “want a pro-American
regime. We need it. The world needs it.”

Hague:
‘World needs pro-American regime’ in Britain. (Chatham
House)

A
cable the following year shows the lengths to which Whitehall goes to
defend the special relationship from public scrutiny. Just as the
Chilcot inquiry into the Iraq War was beginning in 2009, Whitehall
promised
Washington that
it had “put measures in place to protect your interests”.

American
Influence

It
is not known what this protection amounted to, but no U.S. officials
were called to give evidence to Chilcot in public. The inquiry was
also refused
permission to
publish letters between former U.S. President George W. Bush and
former UK Prime Minister Tony Blair written in the run-up to the
war.

Also
in 2009, then Prime Minister Gordon Brown raised the prospect of
reducing the

number
of British nuclear-armed Trident submarines from four to three, a
policy opposed in Washington. However, Julian Miller, an official in
the UK’s Cabinet Office, privately assured
U.S. officials that
his government “would consult with the U.S. regarding future
developments concerning the Trident deterrent to assure there would
be ‘no daylight’ between the U.S. and UK.” The idea that
British decision-making on Trident is truly independent of the U.S.
is undermined by this cable.

The
Wikileaks cables are rife with examples of British government
duplicity of the kind I’ve extensively come across in my
own research on
UK declassified files. In advance of the British-NATO bombing
campaign in Libya in March 2011, for example, the British
government pretended that
its aim was to prevent Libyan leader Muammar Gaddafi’s attacks on
civilians and not to overthrow him.

However,
Wikileaks files released in 2016 as part of its Hillary Clinton
archive show William Burns, then the U.S. deputy secretary of state,
having talked with now Foreign Secretary Hague about a “post-Qaddafi”
Libya.
This was more than three weeks before military operations began. The
intention was clearly to overthrow Gaddafi, and the UN resolution
about protecting civilians was simply window dressing.

Another
case of British duplicity concerns Diego Garcia, the largest island
in the Chagos archipelago in the Indian Ocean, which is now a major
U.S. base for intervention in the Middle East. The UK
has long fought to
prevent Chagos islanders from returning to their homeland after
forcibly removing them in the 1960s.

A
secret 2009 cable shows that a particular ruse concocted by Whitehall
to promote this was the establishment of a “marine
reserve”
around the islands. A senior Foreign Office official told the US that
the “former inhabitants would find it difficult, if not impossible,
to pursue their claim for resettlement on the islands if the entire
Chagos Archipelago were a marine reserve.”

A
week before the “marine reserve” proposal was made to the U.S. in
May 2009, then UK Foreign Secretary David Miliband was also conniving
with the U.S., apparently to deceive the public. A cable
reveals Miliband
helping the U.S. to sidestep a ban on cluster bombs and keep the
weapons at U.S. bases on UK soil, despite Britain signing the
international treaty banning the weapons the previous year.

A
B-1B Lancer unleashes cluster munitions. The B-1B uses radar and
inertial navigation equipment enabling aircrews to operate without
the need for ground-based navigation aids. (U.S.
Air Force photo)

Miliband approved
a loophole created
by diplomats to allow U.S. cluster bombs to remain on UK soil and was
part of discussions on how the loophole would help avert a debate in
Parliament that could have “complicated or muddied” the issue.
Critically, the same cable also revealed that
the U.S. was storing cluster munitions on ships based at Diego
Garcia.

Spying
on the UK

Cables
show the US spying on the Foreign Office and collecting information
on British ministers. Soon after the appointment of Ivan Lewis as a
junior foreign minister in 2009, U.S. officials were briefing the
office of U.S. Secretary of State Hillary Clinton about rumors that
he was depressed and had a reputation as a bully, and on “the
state of his marriage.”

Washington
was also shown to
have been spying on the UK mission to the UN, along with other
members of the Security Council and the UN Secretary General.

In
addition, Wikileaks cables reveal that journalists and the public are
considered legitimate targets of UK intelligence operations. In
October 2009, Joint
Services Publication 440,
a 2,400-page restricted document written in 2001 by the Ministry
of Defence, was leaked. Somewhat ironically, it contained
instructions for the security services on to avid leaks of
information by hackers,
journalists and foreign spies.

The
document refers to investigative journalists as “threats”
alongside subversive and terrorist organizations, noting that “the
‘enemy’ is unwelcome publicity of any kind, and through any
medium.”

Britain’s
GCHQ* is also revealed to have spied on Wikileaks itself – and its
readers. One classified
GCHQ document from
2012 shows that GCHQ used its surveillance system to secretly collect
the IP addresses of visitors to the Wikileaks site in real time, as
well as the search terms that visitors used to reach the site from
search engines such as Google.

Championing
Free Nedua

The
British government is punishing Assange for the service that
Wikileaks has performed. It is ignoring a UN ruling that he is being
held in “arbitrary
detention”
at the Ecuadorian embassy, while failing, illegally, to ensure his
health needs are met. Whitehall is also refusing to offer diplomatic
assurances that Assange will not be extradited to the US – the only
reason he remains in the embassy.

Millions
worldwide are demanding the release of Wikileaks founder Assange
after six years of what the UN calls “arbitrary detention.” (New
Media Days / Peter Erichsen)

Smear
campaigns have portrayed Assange as a sexual predator or a Russian
agent, often in the same media that have benefitted from covering
Wikileaks’ releases.

Many
journalists and activists who are perfectly aware of the fake news in
some Western media outlets, and of the
smear campaign against Labour leader Jeremy Corbyn,
are ignoring or even colluding in the more vicious smearing of
Assange.

More
journalists need to champion the service Wikileaks performs and argue
for what is at stake for a free media in the right to expose state
secrets.

This article originally
appeared on Middle East Eye.

Mark
Curtis is an historian and analyst of UK foreign policy and
international development and the author of six books, the latest
being an updated edition of Secret Affairs: Britain’s Collusion
with Radical Islam.