‘De vijf crises van het kapitalisme: de uitdaging waarmee links wordt geconfronteerd’ is de titel van het hieronder opgenomen CounterPunch artikel, geschreven door Ashley Smith. In dit artikel legt ze uit dat we in een tijdperk van crises zijn beland. Crises die hun wortels hebben in het kapitalisme en die alle ideologische, economische en sociale dynamiek over de wereld zullen bepalen.
Deze crises hebben de legitimiteit van gevestigde partijen ondermijnd, hebben een golf van strijd over de wereld opgang gebracht waarin men een systematische verandering eist en die op haar beurt diepe politieke polarisatie heeft veroorzaakt, die aan extreem rechts en nieuw links mogelijkheden hebben geboden. Socialisten moeten de aard van dit tijdperk begrijpen, als ‘we’ een rol willen spelen in het opnieuw samenstellen van revolutionair links, de samenhang van een nieuwe militante minderheid, de hernieuwde bouw van een organisatie-infrastructuur tot afscheiding en verzet, plus het construeren van nieuwe socialistische partijen, aldus Smith.
Er zijn in dit tijdperk meerdere crises die op elkaar inwerken en die worden veroorzaakt door een langdurige depressie. De bijbel heeft de vier ruiters van de apocalyps: de pest, oorlog, honger en de dood. Tegenwoordig hebben we er vijf: de eerste is de wereldwijde economische crisis. De grote recessie van 2008 (de banken- of kredietcrisis) heeft een eind gemaakt aan de neoliberale opkomst die begin 80er jaren begon…. Hier ben ik het niet mee eens: zie het grootste deel van de westerse landen die nog steeds neoliberaal worden geregeerd, ook al gebeurt dat zogenaamd onder verschillende politieke ideologieën, echter goed beschouwd voeren deze regeringen een neoliberaal beleid (zelfs de EU wordt in feite neoliberaal bestuurd, niet voor niets dat heel veel beleid ingaat tegen de belangen van het volk)
Smith vervolgt haar schrijven met te stellen dat de economische conjunctuur (het op en neergaan van de economische groei en de productie op korte termijn) wordt gevormd door een cyclus van scherpe recessies en zwak herstel door de achteruitgang van profijt (winst) voor het globale kapitalisme, wat volgens Smith komt doordat het systeem verstopt zit met steeds meer kapitaal (geld) waarvoor geen profijtelijke investering kan worden gevonden….. Ook hier een opmerking van mijn hand: men weet wel degelijk hoe kapitaal profijtelijk kan worden gemaakt, zie de privatisering van waterbedrijven ook in arme landen, de pogingen om zelfs groenten te patenteren en zie de enorme winsten die farmaceuten maken met bijvoorbeeld COVID medicatie, waarmee grootaandeelhouders, als oplichter Bill Gates, al honderden miljoenen winst moeten hebben gemaakt…..
Zie wat dat betreft ook de oneindige oorlogsvoering door de VS, waaraan alweer de aandeelhouders kapitalen verdienen (niet voor niets ook dat die oorlogen oneindig lang moeten worden voortgezet), hetzelfde geldt voor de aandeelhouders in de fossiele maffia, de reden ook waarom klimaattoppen als COP26 niet mogen slagen in hun opzet…. Voorts kan je nog wijzen op investeringen in huurhuizen, daarmee hebben de kabinetten Rutte 2 en 3 zelfs lopen leuren in het buitenland, de (schunnige) reden ook dat huurders tegenwoordig meer betalen voor een dak boven het hoofd dan kopers, de omgekeerde wereld!! (dat is overigens in veel westerse landen het geval…..)
Met die winsten mengden de plutocraten zich in de media (de westerse reguliere media zijn bijna geheel in handen van spuugrijke figuren), waarbij een aantal van deze figuren een groot deel van het internet besturen…. Ze zijn nu zelfs ook doende om een satellietnetwerk te installeren, zodat hun idealen >> macht en geld vergaren, niet in gevaar komen…….
Volgens Smith wordt veel kapitaal gebruikt om: -aandelen op te kopen (door de bedrijven die ze op de markt brachten), -speculatieve investeringen te doen, plus -het bewerkstelligen van fusies en overnames. Daarbovenop zouden in de VS 20 procent van de bedrijven ‘zombies’ worden genoemd, zo weinig winstgevend en niet concurrerend dat ze leningen moeten afsluiten om alleen al de rente op de schulden te kunnen betalen…..
De pogingen van de heersende klasse om profijt te behalen door het neoliberale bezuinigen op arbeid, het subsidiëren van bedrijven en het bijna leveren van goedkoop geld aan die bedrijven na de grote recessie, hebben er echter niet voor gezorgd dat we de lange depressie achter ons hebben gelaten. Ook hier valt nog wel het e.e.a. over te zeggen, al is het effect daarvan vooral goed te zien in de armere landen over de wereld, die de bankencrisis amper of niet te boven zijn gekomen….
Het neoliberale regime van toenames in privatiseringen, deregulatie (zoals men in ons land klaagt over regeldruk, terwijl die regels juist nodig zijn om bijvoorbeeld de klimaatverandering nog enigszins af te remmen), het afbreken van sociale zekerheid, het naar beneden brengen van lonen en globalisatie werken niet langer, aldus Smith…..
Op z’n best hebben deze maatregelen de laatste 10 jaar een trage groei hersteld, zo zegt Smith en ook hierbij zijn weer vragen te stellen, zeker als je de groei op de beurs ziet, al is dat wel een teken dat we te maken hebben met een bubbel die elk moment kan barsten, zo heeft de nieuwe variant van het Coronavirus de beurzen gisteren een fikse tik bezorgd. (wat dan wel weer past in het verhaal van Smith) Het Coronavirus zou de wereld wel in de diepste crisis van de moderne geschiedenis hebben gestort, waarbij Smith stelt dat voorafgaand aan de uitbraak van het Coronavirus de wereld al bezig was in een recessie weg te slippen….. Gigantische stimulatie pakketten voor bedrijven, bestaande uit honderden miljarden euro’s, ook als subsidie t.b.v. steun voor vaste lasten en lonen, hebben het grootste deel van de ontwikkelde kapitalistische wereld uit die recessie vanwege de Coronacrisis gesleept, tegelijkertijd hebben ze alleen gezorgd voor een zwak herstel met ‘stagflatieve kenmerken‘ die niet meer werden gezien sinds de 70er jaren (van de vorige eeuw), ook hier is nog wel het één en ander over op te merken, al moet je niet vergeten dat Smith schrijft over de situatie in de VS, die in een aantal opzichten niet is te vergelijken met die in de rest van het westen.
Terecht merkt Smith op dat interventie van de staat in de economie de klasse en sociale ongelijkheid alleen maar hebben versterkt, zo is het aantal miljonairs en miljardairs vorig jaar flink gestegen, terwijl een fiks deel van de onderklasse (vooral in de VS) werk verloor en in armoede werd gedompeld….. 1% van de wereld heeft tweemaal zoveel rijkdom als 6,9 miljard mensen…. Arbeidsomstandigheden die slecht zijn voor alle arbeiders, zijn nog slechter voor mensen met een kleur, migranten, vrouwen en andere onderdrukte groepen……
De Keynesiaanse ‘milk en toast’ infrastructuur wetten van VS president Joe Biden zullen weinig verbeteren aan deze ongelijkheden en zullen zeker geen krachtige economische groei laten zien…… Er is geen teken dat de lange depressie zal eindigen…….
De tweede grote crisis wordt veroorzaakt door de depressie en is een crisis in de imperialistische orde. Sinds het einde van de Koude oorlog heeft de VS een unipolaire wereld nagestreefd waarin zij de enige supermacht zou zijn, daarbij hoopte dit land alle wereldlanden te verenigen in haar neoliberale regime van een globale vrijhandel.
Drie zaken hebben een eind gemaakt aan die VS orde: -de nederlaag van de VS in Afghanistan en Irak, -de lange depressie en -de opkomst van nieuwe centrums van kapitaal vermeerdering, waar China als de belangrijkste moet worden gezien. Het resultaat daarvan is dat de VS heeft moeten inboeten wat betreft haar imperialistische macht.
Het voorgaande wil niet zeggen dat Washington haar overwicht is kwijt geraakt, maar wel dat het geduchte tegenstanders heeft in China en Rusland, plus een aantal andere regionale machten die steeds assertiever zijn als het gaat om hun eigen belangen. Ofwel we zijn beland in een asymmetrische multipolaire wereld orde.
In deze nieuwe instabiele situatie, groeien conflicten tussen staten terwijl men probeert compromissen te sluiten over het coördineren van beleid over alles, van klimaatverandering tot de huidige ‘pandemie’. Deze conflicten, vooral tussen de VS en China, zullen in het centrum staan van globale en nationale politiek….. Ook hier ben ik het weer niet eens met Smith, immers de situatie waarin de VS dacht het machtigste land ter wereld te zijn vanaf de 90er jaren, was allesbehalve stabiel, niet voor niets ook dat de VS met haar schoothond de NAVO alleen deze eeuw al meer dan vijf miljoen mensen heeft vermoord en daarnaast opstanden en staatsgrepen heeft georganiseerd in meerdere landen, ook in democratisch geregeerde landen….. Daarnaast heeft de VS een groot aantal dictators gesteund, zoals die van Saoedi-Arabië en heeft daarbij op diverse manieren de genocide gesteund die dat land met haar terreurcoalitie uitvoert in Jemen (en steunt deze genocide op de sjiitische bevolking van Jemen nog steeds, ondanks de valse beloften van Joe Biden!!)
De derde grote crisis is de klimaatcrisis. Zoals iedereen zou kunnen weten is deze crisis geworteld in de kapitalistische gedrevenheid voor winst en (economische) groei, ondanks wat dit betekent voor de gevolgen op sociaal en milieugebied (wat mij betreft te slap: immers er zijn al vele tienduizenden mensen omgekomen als gevolg van de klimaatverandering, waarbij de luchtvervuiling niet uit het oog mag worden verloren: meer dan 8 miljoen mensen overlijden jaarlijks aan de gevolgen van langdurige inademing van deze vervuiling, vergelijk dat eens met de Coronahysterie…….
Tot nu toe zouden er meer dan 5 miljoen mensen zijn overleden aan het Coronavirus, waarbij men durft te stellen dat het er waarschijnlijk meer zijn, die om diverse redenen niet werden meegeteld, terwijl het al lang duidelijk is dat een groot deel van de doden die in 2020 zijn toegerekend aan het virus, niet werden getest op het virus >> ofwel overleed een persoon bijvoorbeeld een longontsteking of griepverschijnselen (beiden ook voorkomend bij het virus) werd deze automatisch meegerekend als Coronadode…. Terwijl er in 2020 meer dan 8 miljoen mensen zijn overleden aan de gevolgen van luchtvervuiling, een cijfer dat over een goede maand weer wordt overtroffen, ofwel dan spreek je wat betreft de bijna gehele Coronaperiode over bijna 16 miljoen doden aan luchtvervuiling…. Een zaak waaraan zo goed als niets wordt gedaan, de industrie moet haar productiemethoden maar verduurzamen en verder met elektrische auto’s komen…… (dat laatste is overigens de dood in de pot en leidt tot nog veel meer vuile delving van grondstoffen, veel te zware auto’s [waardoor de banden snel slijten en daarbij microplastics produceren] plus een enorme hoeveel grondstoffen die alleen al nodig zijn voor laadpalen en accu’s….)
Greta Thunberg en anderen zeiden in Glasgow volkomen terecht dat COP26 veel ‘blah blah’ is zonder dat er werkelijke stappen werden gezet….. Zoals gezegd de klimaatverandering eist nu al veel doden en deze verandering zal dan ook steeds meer mensen op de vlucht doen slaan, zelfs voor deze mensen doet het westen niets, terwijl men daar nu al op zou moeten participeren……. Hoorde vannacht op CBC Radio1 dat Trudeau de gebieden in Canada bezocht waar men zware overstromingen zag en ziet (vaak dezelfde waar bosbranden huis hebben gehouden) en stelde daarbij dat men zich moest voorbereiden op nog veel meer rampen als deze….. Daarbij zei deze enorme oplichter dat er snel en doeltreffende maatregelen moeten worden getroffen om e.e.a. in te perken….. Deze ploert geeft zelf vergunningen af voor het boren naar olie in een groot aantal gebieden en staat toe dat hele bossen worden verkocht voor het maken van wc papier en houtpellets voor biomassa, terwijl de verbranding van hout nog een fractie vuiler is dan die van steenkool……
Het is met Joe Biden niet veel beter, ook deze schoft stak mooie praatjes af in Glasgow, terwijl hij wist dat hij een week later vergunningen voor het boren naar ‘diepzee-olie’ in de Golf van Mexico zou afgegeven….. (en dat is nog maar één van de vele voorbeelden als het om deze oorlogsmisdadiger gaat, daarover gesproken >> ook oorlogsvoering en militaire oefeningen jagen de klimaatverandering aan, daarover heeft men niet eens gesproken in Glasgow…..)
Hoor terwijl ik dit schrijf op de BBC World Service een pleidooi van de één of andere ploert die stelt dat desinformatie van milieugroepen moet worden aangepakt….. Excuseer: GVD!!!
Ashley Smith noemt ook nog de laatste twee crises die de wereld teisteren of dat nog zullen doen, zoals emigratie (wat mij betreft: vluchten) vanwege de gevolgen van de klimaatverandering en oorlogsvoering. Zo zijn er nu al 281 miljoen mensen die hun moederland zijn ontvlucht…..
Als laatste noemt Smith de pandemie als een grote crisis en ook deze crisis wordt veroorzaakt door het (neoliberale) kapitalisme: de intensieve martelveehouderij is een volkomen zieke doodsindustrie die één op één wordt gedreven door kapitalistische drijfveren, zoveel mogelijk dieren zo snel mogelijk doen opgroeien en dan zo snel mogelijk vermoorden… Alleen in Nederland worden op jaarbasis 600 miljoen dieren in helse omstandigheden gehouden…… Niet alleen veroorzaakt deze doodsindustrie besmettelijke ziekten als de griep, maar is ook verantwoordelijk voor het feit dat er eigenlijk nog maar één laatste redmiddel is voor de mens als het gaat om antibiotica en ondanks dat wordt het sterkste antibioticum al massaal gegeven in de intensieve veehouderij…… Om nog maar te zwijgen over de gevaren door het eten van kadaver: nier- en hartfalen, maag- en darmkanker, het aantasten van de lever en daarmee de hersenen, plus het aantasten van ons grootste orgaan, de huid…… Het ergst is uiteraard het vreselijke leed dat dieren word aangedaan in deze inhumane schofterige veehouderij….. De intensieve veehouderij is dan ook een wel heel smerige uitwas van het barbaarse kapitalisme!!
Ik ben het in veel zaken wel eens met Smith, echter gezien de gelatenheid in de maatschappij, ook van mensen die eerder wel bereid waren om in actie te komen, moeten we toch echt hopen dat jongeren als Greta Thunberg zich uiteindelijk niet in laten pakken, zoals eerder de hippies, punkers en alternatieven zich massaal hebben laten inpakken….. En daarbij is er geen tijd te verliezen >> een bijna wereldwijde revolutie is van meer belang dan ooit tevoren….. (als de mens als soort wil overleven)
(On
the top right hand side of this page you can choose for a translation
in the language of your choice, first choose ‘Engels’ [English] so
you can recognise your own language [the Google translation is first
in Dutch, a language most people don’t understand, while on the other
hand most people recognise there language translated in English])
(als
je het Engels niet machtig bent, kopieer dan de Engelse tekst en plak
die in deze
vertaalapp,
de app werkt snel en de vertaling is van een redelijk goede
kwaliteit)
November 23, 2021
Five Crises of Capitalism: The Challenges Facing the Left Today
Photograph Source: Alphab.fr – CC BY 2.0
We have entered an epoch of crises. These crises are rooted in
capitalism and will shape all the ideological, economic, and social
dynamics throughout the world. They have undermined the legitimacy of
establishment parties, set off a wave of struggles around the globe
demanding systemic change, and caused deep political polarization,
opening opportunities for a new far right and a new Left. Socialists
must understand the nature of this epoch if we want to play a role in
the recomposition of the revolutionary Left, the cohering of a new
militant minority, the rebuilding of our organizational infrastructure
of dissent and resistance, and the construction of new socialist
parties.
The Long Depression
There are several interacting crises in this new epoch. The Bible had
only four horsemen of the apocalypse—Pestilence, War, Famine, and
Death. Today, we have five. The first is the global economic crisis. The
Great Recession of 2008 ended the long neoliberal boom, which began in
the early 1980s, triggering what David McNally calls a “global slump” and Michael Roberts calls a “long depression.”
This economic conjuncture is characterized by a cycle of sharp
recessions and weak recoveries rooted in the decline in profitability
throughout global capitalism. The system is clogged up with
over-accumulated capital that cannot find outlets for profitable
investment.
In place of that, capital engages in stock buybacks, speculative
investment, and mergers and acquisitions. On top of that, an estimated
20 percent of US companies are so-called zombies, so unprofitable and
uncompetitive that they must take out loans just to pay interest on
their debt.
The ruling class’s attempts to restore profitability through
neoliberal austerity for workers, and stimulus and cheap money for
corporations, after the Great Recession have failed to overcome the long
depression. The neoliberal regime of accumulation of privatization,
deregulation, cuts in welfare, wages, and benefits, and globalization is
no longer working.
These measures at best restored sluggish growth over the last decade,
only to see the world economy begin to slip into recession before the
pandemic sent it into the deepest crisis in modern history. While
massive stimulus packages have dragged much of the advanced capitalist
world out of this recession, they have only managed to produce a weak
recovery with stagflationary characteristics not seen since the 1970s.
In fact, state intervention into the economy has deepened class and social inequality throughout the world. Today, the richest 1 percent of the world has twice as much wealth as 6.9 billion people. In the United States, the three richest people have wealth equal to the bottom 160 million people. Conditions that are bad for all workers are even worse for people of color, migrants, women, and other oppressed groups.
President Joe Biden’s milk-toast Keynesian infrastructure bills will do very little to ameliorate these inequalities and will certainly not trigger a robust new expansion. The long depression shows no sign of ending.
Imperial Crisis and Rivalry
This depression has set off a crisis in the imperialist order,
the second great crisis we confront. Since the end of the Cold War, the
United States superintended a unipolar world as the sole super-power.
It hoped to incorporate all the world’s states into its neoliberal
regime of free trade globalization.
Three developments brought an end to that order—U.S. defeats in Iraq
and Afghanistan; the long depression; and the rise of new centers of
capital accumulation, most importantly China. As a result of these, the
United States has suffered relative imperial decline.
Of course, Washington remains the world’s hegemon, but it now faces a
great power rival in China, another one in Russia, and a host of
regional powers, all of which are increasingly assertive of their own
interests. We have thus entered a new asymmetric multipolar world order.
In this new and unstable situation, conflicts are growing between
states, compromising attempts at coordinating global policy over
everything from climate change to the pandemic. These conflicts, especially between the United States and China, will be at the center of global and national politics.
Poster from “Friday’s for Future” march in Milan, Italy, October 2021. Photo by Mænsard Vokser.
Climate Catastrophe
The third great crisis of our epoch is climate change.
As we all know, it is rooted in capitalism’s competitive drive for
profit and growth, regardless of their social and environmental impact.
All the world’s states’ commitment to ensuring capital’s rule and
expansion guarantees that they will do little to stop global heating.
And the conflicts between the great powers, especially the United States
and China, will block any meaningful international agreements and
especially their implementation.
So, at best we will get slick publicity stunts like COP(out)26, which
merely end with pledges to limit greenhouse gases by such and such date
in the distant future. Of course, these are quickly violated in both
policy and practice.
As Greta Thunberg declared at
a mass rally against the polluters’ summit in Glasgow, “This COP26 is
so far just like the previous COPs—and that has led us nowhere. Inside
COP, there are just politicians and people in power pretending to take
our future seriously. Change is not going to come from inside there,
that is not leadership. This is leadership, this is what leadership
looks like.”
While the leaders of these states, largely responsible for the crisis, engaged in what Thunberg rightly called “blah, blah, blah,”
the climate catastrophes multiply with increasing severity—killer
storms, melting polar caps, risings seas, desertification of whole
sections of countries, and the decimation of agricultural systems. These
will disrupt societies, especially those in the Global South, which
are the biggest victims of climate change while being the least responsible for causing it.
Mass Migration and the Border Regimes
Climate change will intensify the fourth great crisis of our epoch—migration. Right now, there are more than 281 million migrants who
have left their home countries, the highest number in world history.
This migration is caused by the multiplying problems people
face—unemployment triggered by the long depression, wars between states,
civil wars, counter-revolutionary repression by authoritarian regimes,
scapegoating of racially oppressed groups, and climate catastrophe, to
name a few.
All the states of the world have reacted to this crisis by building
enormous border regimes. As Harsha Walia lays out in her book Border and Rule,
these regimes serve two functions. One, to regulate and partially block
migration. And, two, to criminalize those that evade the border regime
as cheap, often racialized, labor.
Even as these migrants have become central, and indeed “essential,”
especially to the advanced capitalist economies, ruling classes and
establishment parties have used them as scapegoats to deflect blame from
their system on to its victims. But these migrants, just as they have
in the past, will play a pivotal role in rebuilding the class and social
struggle, especially in the United States.
Global Capitalism, an Epoch of Pandemics
The final crisis is of course the pandemic. COVID is not an
accidental crisis triggered by nature outside of capitalism but is
entirely the result of its global encroachment on previously isolated ecosystems.
That has enabled viruses to jump from animals, especially bats, into
human beings—what epidemiologists call “zoonotic spillover.” And rather
than spreading slowly, as they might have in older forms of capitalism
and previous modes of production, epidemics now hitch a ride on the
planes, trains, trucks, and ships of the world’s just-in-time global
supply chains to rapidly infect the globe’s population.
Thus, global capitalism has created an epoch of pandemics. For at least a couple of decades, writers such as Mike Davis and Rob Wallace,
as well as mainstream epidemiologists, have warned us about this
imminent danger. It was prefigured with Avian Flu, Ebola, MERS, SARS,
and others. COVID is thus likely to be the first of many more pandemics
to come.
Rather than organizing a coordinated response to this health
emergency, the imperialist states and their corporations have
systematically impeded one, putting profits and the growth of their
national economy first, workers’ lives second, and the people of the
Global South last. On that whole section of the world, they have imposed
pandemic apartheid—hoarding vaccines, refusing to share the technology
so that states could inoculate their own populations, and thereby
leaving most of the world completely unprotected against COVID.
Capitalism is literally a threat to our global health and human life
itself.
Historic Wave of Struggle
The hope amid this epoch of horror and crisis is the massive waves of
struggle we have witnessed since the 2008 recession. We all know its
signal events from the Arab Spring to Occupy, Black Lives Matter,
strikes in Europe, climate strikes, women’s strikes, the Latin American
Spring, revolts throughout Asia, and Sudan today.
At the same time, we have seen the growth of both right-wing parties,
some of which have been elected to or seized state power, and
reactionary mass protests like those in Charlottesville, VA, and in
Washington, DC, on January 6, 2021. The new book World Protest: A of Key Protest Issues in the 21st Century summarizes this epoch of struggle:
There are times in history when large numbers of people
protest about the way things are, demanding change. It happened in
1830–1848, in 1917–1924, in the 1960s, and it is happening again today….
During the period 2006–2020, the world has experienced some of the
largest protests in its history…. The overwhelming majority of the large
protests relate to progressive issues/demands, such as: more and better
jobs, wages, and pensions; investments in health, education, and public
services; protection of farmers; action on climate change; racial
justice; women and civil rights; against austerity cuts, corruption, and
inequality. However, a number of protests are led by radical right
groups such as: QAnon protests in 2020 in the United States and
globally; opposition to Muslims, migrants, and refugees in Germany;
demonstrators in France protesting same-sex marriage in 2012; and the
large protests against President Dilma Rousseff, Lula, and the Workers
Party in Brazil in 2013 and 2015.
The revolts on our side face serious challenges, well documented in the new book Revolutionary Rehearsals in the Neoliberal Age. Neoliberalism has restructured the global and national economies and disrupted our class and social organizations.
Social democratic parties for the most part have adapted to or even
adopted neoliberalism. The revolutionary Left has gone into crisis. But
these new waves of struggle offer the hope to rebuild class and social
organization, the Left, and new parties.
Extreme Political Polarization
There is no guarantee that these revolts will flow to the Left. They
can just as easily flow to the right. Both can take advantage of the
establishment parties’ crisis of legitimacy amid the failure of their
neoliberal project.
We are thus witnessing massive political polarization throughout the world. Donald Trump, Jair Bolsonaro, Narendra Modi, and many others are
signs that a section of the establishment can galvanize the petit
bourgeoisie and sections of working classes around a program of
sado-populism, whipping up racism and targeting oppressed groups,
especially migrants. These regimes can become incubators of new fascist
movements and organizations throughout the world. The far-right is a
clear and present danger today.
At the same time, the crises, struggle, and polarization open a new
space for the Left. That can be filled by left reformism, as we see with
the Pink Tide in Latin America. But such projects will run into the
brick walls of containment within the capitalist state, the pressures of
global capitalism, and counter-revolution from their domestic ruling
classes, as well as regional and imperialist powers.
The challenge for the small revolutionary Left in the United
States—and globally—is to rebuild itself through the struggles and all
the ideological, strategic, and tactical debates they will produce. Our
task is straightforward but enormously difficult: establish a
revolutionary pole in the radicalization; help build struggles from
below; play a role in cohering a new militant minority; reconstruct our
infrastructures of resistance; build broader left formations; and cohere
revolutionary organization.
We need a new Left fit to help lead the revolts amidst this epoch of crisis to win reform on the road to socialist revolution.
This piece first appeared in The Tempest.
Ashley Smith is a socialist writer and
activist in Burlington, Vermont. He has written for various publications
including Harper’s, Truthout, Jacobin, and New Politics.
===================================
Voor meer berichten over de klimaatverandering, COP26, G. Thunberg, intensieve martelveehouderij, kapitalisme, neoliberalisme, socialisme, oliemaatschappijen en/of Gates, klik op het desbetreffende label direct onder dit bericht.