Doorwerken na 65

Premtime had gisteren het onderwerp: doorwerken na je 65ste. Ebru Umar, de rechtse excuus ‘allochtone’ huppeltrut, had Cisca ‘eens een taart, altijd een taart’ Dresselhuys en de schreeuwlelijk Carry Tefsen in de uitzending, de voorbeelden bij dit thema. Een inbeller die vertelt dat het heel moeilijk is werk te vinden na je 45ste wordt afgekapt door Umar. Even later zegt ze letterlijk als ze het over Dresselhuys en Tefsen heeft, dat het geen probleem is werk te vinden, in dit geval vrouwen, ook na je 65ste levensjaar. Intussen is het duidelijk wat de bedoelingen zijn van het ‘Dresselhuys boekje’, met dit thema, ook al zei Dresselhuys in P&W iets anders, doorwerken is het motto (al maakt Dresselhuys onderscheid, “als je lichamelijk versleten bent niet natuurlijk”, nee, dat zou er nog bij moeten komen). Dan wordt toch nog even verwezen naar het moeilijk werk kunnen vinden, al is er geen tijd en kennis meer om daar dieper op in te gaan. Zo weet men niet dat de zogenaamde hoger levensverwachting voor een flink deel van de bevolking niet substantieel hoger is dan zo’n 25 jaar geleden. De oplossing van het probleem moeilijk aan het werk kunnen komen ligt al klaar bij de werkgevers en het marionettenkabinet: in de ‘uitbak’. Oudere werknemers moeten minder gaan verdienen en een flink aantal vrije dagen inleveren graag, dat geldt natuurlijk niet voor politici, werkgevers, managers, Dresselhuys en Tefsen.