Afgelopen dinsdag liet de minister van Buitenlandse zaken, het kale keffertje Rosenthal, weten geen behoefte te hebben aan de oproep van ‘zilveren lepel’ Pechtold, een bemiddelaar te zoeken, teneinde de verhouding met Iran enigszins te normaliseren (er zitten daar meer Nederlandse-Iraniërs vast). Het is natuurlijk ook logisch, dat een minister, die de zaak van Zahra Bahrami zo voortvarend geeft aangepakt, kan zelf wel bedenken wat hij wel of niet moet doen. Hij gaf zijn commentaar tijdens zijn bezoek aan Israël, waar hij verantwoording moest afleggen aan de regering en de Mossad. Zijn eerste baas is de VS (CIA), dan Israël, daarna de ondernemer en hééééél ver onderaan de Nederlandse burger, die zijn salaris betaalt.
‘s Avonds in Nieuwsuur had de gesjeesde dierenarts Ormel het, met een domme grijns op z’n nog dommere kop, over Nederlandse tulpen op Iraanse tafels, dit in het kader van de Nederlandse-Iraanse handelsbetrekkingen (laat z’n CDA maatje en paardenbeffer Bleker het maar niet horen). Presentator Twan Huijs had het over ‘a big fight’ dat Rosenthal zou voeren met Iran. Wat een lul, hij heeft totaal geen ‘fight’ met Iran, Rosenthal doet geen flikker. De engste NOS vertegenwoordiger op het Binnehof, Mingelen, kon daar nog wel even overheen, hij stelde, “dat je Rosenthal natuurlijk niets kwalijk kan nemen”, jezus wat een nitwit.
Even later voegde Mingelen er aan toe, “dat Rosenthal wel te weinig gedaan heeft”, wat is het nu, lul?
Is het intussen echt zo, dat dit zichzelf serieus nemende actualiteitenprogramma, gemaakt wordt voor 2 hersencelligen?