‘De Roemeense aarbeiencrisis’ brengt het ‘beste’ in de mens weer eens naar boven. Politici, tuinders en hun vertegenwoordigers liegen er lustig op los en schromen niet termen te gebruiken, die in een bepaalde zwarte tijd in de vorige eeuw niet hadden misstaan. Zo wordt er bijna spugend gesproken over mensen die te lui zijn om te werken (en u weet het: ‘Arbeit macht frei’). De term ‘parasiet’ wordt nog niet (in het openbaar) gebruikt.
Dit alles is in tegenstelling tot de waarheid, het is al heel lang en eigenlijk altijd zo geweest, dat het geen pretje is zonder werk te zitten en afhankelijk te zijn van een magere uitkering (als je er al recht op hebt).
De waarheid is, dat deze zogenaamde luie uitkeringstrekkers simpelweg ‘te duur’ zijn voor het tuinderstuig, de bouwmaffia of anderen die zo snel mogelijk rijk willen worden, over de rug van derden.
Nog even en de goede tijden van weleer zijn terug: verplicht werken voor een grijpstuiver tot de dood er op volgt. Nu al zijn er gemeenten die uitkeringstrekkers verplicht aan het werk zetten, tegen het bedrag van hun uitkering en reken maar, dat de werkgevers minder dan dat bedrag betalen, de rest komt uit de belastingpot. Dat is namelijk de manier waarop Nederlandse werknemers kunnen concurreren met O-Europese werknemers. Opmaat naar verlaging van uitkeringen en minimumloon.
Zie ook: 16 april 2011 ‘Niets goedkoper….’, 18 april 2011 ‘Geouwehoer…..’ en gisteren ‘De Roemeense…..’.
Muziektip natuurlijk ‘Strawberry fields forever’ van de Beatles, dat ‘nothing is real’, gaat in dit geval over de leugens die tuinders en politici te berde durven brengen.