Tag: Frankrijk

Je zou toch verwachten, dat NOS verslaggevers onafhankelijk zijn, maar keer op keer blijkt dat niet zo te zijn, sterker, verslaggevers geven meer en meer blijk, van een eigen mening over allerlei zaken. Dat hoeft niet altijd een probleem te zijn, aangezien de meeste actualiteiten programma’s zijn verworden tot ‘Klokhuis’ programma’s. Echter al het gaat om belangrijke maatschappelijke en politieke problemen, wordt het de hoogste tijd, dat men bij het met belastinggeld betaalde organisaties als de NOS, orde op zaken gaat stellen en de onafhankelijkheid opnieuw invoert (wat trouwens ook voor de kwaliteit van de programma’s geldt).

Gisteravond was het weer zover, in Nieuwsuur deed de neoliberale hufter Chris Ostendorf verslag vanuit Brussel, over Franse ‘perikelen’. Ostendorf durfde te zeggen, dat de voorgestelde belastingverhoging in Frankrijk, slecht is voor het consumentenvertrouwen en daarmee voor de binnenlandse consumptie. Wat het rechtse huftertje er niet bij vertelt, is dat die verhoging met name de welgestelden treft, en zoals iedere garnaal met 2 hersencellen weet, is dat de consumptie van de grootste groep burgers belangrijk is (dat zijn niet de welgestelden), trouwens de groep welgestelden, heeft zoveel geld, dat deze verhoging niet tot minder consumptie van die groep zal leiden. Kortom een ongelofelijk lulverhaal van die Ostendorf.

Maar Ostendorf ging verder, hij weet de oplossing voor Frankrijk: de arbeidsmarkt hervormen en de pensioenleeftijd ophogen. De pensioenleeftijd verhogen in een tijd, dat de werkloosheid dramatisch stijgt, slaat nergens op. De arbeidsmarkt hervormen: flexibiliteit invoeren bedoelt de rechtse klootzak, even vergetend, dat flexwerkers niet, of bijzonder moeilijk aan een lening kunnen komen, bijvoorbeeld een hypotheek. Nee, wat Ostendorf echt bedoelt, is het verlagen van de lonen (dat is na flexibilisering een stuk makkelijker), waardoor bedrijven flink winst kunnen maken en de belangen van de aandeelhouders optimaal behartigd kunnen worden. Gevolg daarvan, het veiligstellen van de belangen in de toplaag van de middenklasse en bovenklasse zelf, zodat deze zich de gigaberg kunst prullaria, extra huizen, wagenpark, jachten, vliegtuigen en de vele vakanties kunnen blijven veroorloven.

Figuren als Ostendorf zien nog liever vandaag dan morgen het nieuwe proletariaat ontstaan, die dan wel op dezelfde manier moet worden behandeld, als men in pakweg de 19e eeuw deed, dus geen rechten en bij de geringste kritiek, hup op straat schoppen, zonder uitkering of wat voor hulp dan ook…..