Wat me weer opvalt de laatste week in de berichtgeving over de onlusten in Irak, is het vol in beeld laten zien van demonstranten die bijvoorbeeld met stenen gooien. We praten hier wel over een dictatoriaal regime waar tegen geprotesteerd wordt, een regime dat politieke gevangenen heeft/ had en bekend staat om zijn hardhandige omgang met gevangenen en aan mensenrechten schijt heeft. Dit is ook bepaald niet het eerste conflict waar je dat ziet. Moeten de media niet juist rekening houden met de positie van demonstranten mocht onverhoopt de opstand in bloed gesmoord worden? En dan niet met de dooddoener komen, dat ‘iedereen het doet’.
Bertus Hendriks, in het pak gehesen, tegenwoordig werkzaam bij Clingendael, zie je dagelijks de opstand in Egypte verslaan. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken, dat hij na zijn pensionering bij de Wereld Omroep, niet veel kan toevoegen aan de berichten, die wij vanuit Egypte ontvangen, met of zonder overzichtskaart (alsof het oorlog is). Zoals zo vele ‘deskundigen’ ziet hij in de Moslim Broederschap geen gevaar voor de toekomst. Met dat soort praatjes zou ik maar oppassen, eenmaal aan de macht, zullen zij steeds verder knagen aan de eventueel door de bevolking bevochten vrijheden. Kijk naar Iran, de linkse muhadjin vocht zich daar letterlijk dood tegen het bewind van de Sjah. Eenmaal aan de macht werd deze muhadjin net zo hard vervolgd door de moslim heersers. Zie ook Turkije, de regerende AK-partij, steeds meer macht en langzaam maar zeker, zie je daar meer en meer de religie het ‘straatbeeld overnemen’.
