Mensen, ik had een bericht in voorbereiding over de overduidelijke Commissie Oosting doofpot, betreffende ‘het bonnetje‘ in de Teevendeal en die deal zelf.

Vanmorgen hoorde ik de column van Kustaw Bessems op BNR. Vaak ben ik het niet eens met Bessems, maar aan deze uitstekende column over de Teevendeal, heb ik eigenlijk niets toe te voegen. Vandaar voor de tweede keer* een column van Bessems over deze zaak, op deze plek:

JE
BENT ZELF EEN DOOFPOT

Marten
Oosting had een paar soundbites gisteren. Op het ministerie van
Veiligheid en Justitie was geen sprake van een doofpot, zei hij, want
daarvoor heb je organisatorisch vermogen en bestuurskracht nodig en
die ontbraken daar.

Dit
klinkt logisch, maar het is nonsens. Een doofpot hoef je niet in
kleine kring bij schemerig licht aan een mahoniehouten vergadertafel
hardop af te spreken. Realistischer is het stilzwijgend besef dat je
vooral niet te erg je best moet doen om feiten boven water te krijgen
die de bewindspersoon onwelgevallig zijn. Voor dit gedrag barst het
in de bonnetjesaffaire van de aanwijzingen.

Oosting
suggereerde dat klungeligheid eigenlijk erger is dan een doofpot. Wie
zegt zoiets? Wie beweert dat toedekken van informatie over een deal
tussen de overheid en een crimineel minder erg is dan fouten maken?
Alleen iemand die geen flauw benul heeft van goed en fout óf iemand
die ontoerekeningsvatbaar is óf iemand die er tot het uiterste op is
gebrand om de conclusie van een doofpot te vermijden.

Al
met zijn eerste rapport diskwalificeerde Oosting zich. Hij schoof zo
veel mogelijk schuld in de schoenen van Fred Teeven en spaarde alle
anderen, in het bijzonder goede bekende Ivo Opstelten. Ook gisteren
kon hij het weer niet laten die in een interview expliciet te
verdedigen.

Nieuwsuur
bewees dat Oosting de eerste keer essentiële informatie niet vond:
ambtenaren hadden van hogerhand opdracht gekregen om te stoppen met
zoeken naar details over de Teevendeal. Dat Oosting vervolgens gewoon
weer als onderzoeker aan de slag mocht, is ongelofelijk.

Maar
daar heeft hij wat op bedacht. Kijk in zijn tweede rapport even onder
het kafkaëske kopje ’zelfevaluatie’. Daar heeft de
commissie-Oosting namelijk ook even de commissie-Oosting onderzocht.
En wat blijkt? De commissie Oosting II concludeert dat de
commissie-Oosting I – we hebben het dus over dezelfde mensen – toch
beter had kunnen uitzoeken waarom het zo gewilde bonnetje niet eerder
was opgediept uit oude bestanden. Maar oh wat een wonder, toch ziet
de commissie-Oosting II slechts een bevestiging van de conclusies van
de commissie-Oosting I.

Dit
is niet verzonnen.

29
concepten werden gemaakt van een Kamerbrief over de Teevendeal, in
overleg met parlementariërs, maar volgens Oosting was sprake van
’gebrek aan politieke sensiviteit’.

Tegenstrijdigheden
over de rol van Rutte? Oosting laat ze voor wat ze zijn.

Moet
de Kamer de voormalige hoogste ambtenaar van Justitie onder ede
horen, die aan spontaan geheugenverlies lijdt? Ach, ’het horen
onder ede wordt overschat’, zegt Oosting.

Dit
is een man die het gewoon allemaal niet wil weten.

Het
onderzoek naar de affaire is inmiddels een schandaal op zich. Je kunt
alleen maar hopen en smeken dat Kamerleden zich over de politieke en
publicitaire vermoeidheid heen zetten, eindelijk hun werk gaan doen
en alles zelf tot de bodem gaan uitzoeken.

                  KUSTAW
BESSEMS

*     Zie: ‘Tweede Kamer, stuur Oosting naar huis. Een column van Kustaw Bessems‘

Zie ook: ‘Van Miltenburg (VVD) in het nauw vanwege ‘Teeven bonnetjesaffaire…’‘

        en: ‘‘Teeven bonnetjesaffaire’: VVD alweer te boek als onverantwoorde boevenpartij en misdaad lobbyisten!‘

Voor meer berichten n.a.v. het bovenstaande, klik op één van de labels, die u onder dit bericht terug kan vinden.