Ondanks
de grote protesten van Extinction Rebellion (XR) in de afgelopen maanden,
waarbij men o.a. het verkeer plat heeft gelegd, daar de uitlaatgassen
een grote bedreiging zijn voor de volksgezondheid, stelt Sharlene
Gandhi dat de groep zich teveel richt op de toekomst en daarbij de
wereldwijde ellende vergeet die arme en/of minderheidsgroepen nu
overkomt. Daarbij wijst Gandhi op de delen van grote steden of industriële gebieden waar veelal arme minderheidsgroepen niet alleen
moeten leven in de uitstoot van enorm veel autoverkeer, maar ook van
fabrieken, chemische bedrijven, oliemaatschappijen, enz. enz. Dit
gecombineerd met hoge temperaturen die afgelopen jaar bijvoorbeeld in India en Pakistan
zelfs de 50 graden Celsius overschreden……
Als
voorbeeld voor stadsdelen waar minderheden te maken hebben/hadden met
grote milieuverontreiniging noemt Gandhi de Love Canal Tragedy in
New York waar chemiesmeerpijp Hooker Chemical Company haar afval
dumpte, gevolg: miskramen en lichamelijke afwijkingen bij
kinderen……
Als
gevolg worden huizen in dat soort buurten goedkoper en worden de
huizen buiten die gebieden duurder, waardoor het arme deel van de
bevolking is aangewezen op plaatsen waar het in feite slecht
vertoeven is…… In Miami is de grond die goed boven zeeniveau ligt
veel duurder geworden, zodat de arme en veelal minderheden zijn
aangewezen op plekken die bij stormen onderlopen…..
Een ander effect zijn de zogenaamde klimaatvluchtelingen, mensen die bijvoorbeeld vanwege de enorm hoge temperaturen, dan wel vanwege het onderlopen van hun leefgebied op de vlucht slaan om een beter heenkomen te vinden…… (dat laatste is een gevaar dat ook Nederland wacht en waarschijnlijk heel wat eerder dan men voorheen dacht zullen delen van ons land onbewoonbaar worden, dan wel geheel verdwijnen onder de golven…..)
Zoals gezegd hetzelfde geldt voor de meest door auto-uitstoot vervuilde delen van steden…. Ook in Nederland tref je dit soort situaties aan, neem de Schilderswijk in Den Haag, met hulp van
o.a. GroenLinks werd de Centrumring gerealiseerd, waarbij de
Schilderswijk één van de meest met uitlaatgassen vervuilde wijken
werd, of eigenlijk bleef…….. In de duurdere wijken worden allerlei verkeersluwe (of verkeershinder) maatregelen genomen om sluipverkeer tegen te gaan en de
bewoners te behoeden voor al te veel luchtvervuiling……
Ach
het is een cliché van vele decennia: filmbeelden en foto’s van
steden of stadsdelen waar de armste groepen wonen (uiteraard veelal
minderheden) en die alleen op straat al een enorme vervuiling tonen en dat niet zelden door een waas van smog…..
Moet
overigens wel zeggen dat we blij mogen zijn met Extinction Rebellion,
zeker als je beseft dat in ons land jaarlijks 18.000 mensen
overlijden aan de gevolgen van langdurige inademing van auto-uitstoot, deze mensen overlijden niet een paar dagen of maanden eerder, maar jaren en dat na een akelig
ziekbed……. Voorts loopt een groot aantal kinderen jaarlijks long-
en of luchtwegklachten op door deze vervuiling, die bovendien
psychische klachten kan veroorzaken bij kinderen……
Je had het al begrepen, ondanks dat ik het eens ben met veel wat Gandhi schrijft, vind ik wel dat Extinction zich ook op het hier en nu richt, kortom lees het artikel van Gandhi en oordeel zelf. Dit artikel werd eerder geplaatst op gal-dem:
Extinction
Rebellion need to focus on the fact that climate displacement will
largely impact communities of colour
By Sharlene
Gandhi GAL-DEM
&
POLITICS 11th
October 2019
Extinction
Rebellion are out in full force again. The brand of the protests of
summer 2019 were the colossal, road-blocking pink boats, stationed at
major junctions and marked with bold words: “Tell the truth.”
This time round it’s the hundreds
of tents pitched up in and around Westminster,
with a bold, unwritten message: We’re not going anywhere. Between
both sets of protests, however, there is a consistency:
the overwhelmingly
white crowds,
some of whom are now martyring themselves to police arrest, and
others, like XR spokesperson Rupert
Read blaming “large-scale
immigration” as a cause of “dangerous climate change.”
Extinction
Rebellion is future-focused; those getting arrested are telling the
police that they are “doing this for their [the police force’s’]
children” too. But treating climate change as a future problem
invalidates the experiences of those living with the impacts of
climate change as a now-problem. And, communities of colour are the
vast majority of those bearing the brunt of climate unpredictability
as we speak.
Communities
of colour in the Global South are experiencing ever-warmer climates
that will continue to heat up as global temperatures rise – India
and Pakistan reached a record-breaking 51 degrees Celsius in 2018.
China and India have been identified by economists as being the most
prone to collapse;
cities such as Beijing and Kolkata are already recording unlivable
levels of smog pollution, due to ever-increasing demand from mostly
Western economies for cheap goods. As collective consciousness of our
environmental impact increases, these trade practices are likely to
evolve into something even more nefarious: what sociologist Doreen
Martinez has labelled “climate colonialism”. For example, energy
derived from solar panels in Morocco could end up being rerouted
to Europe,
at the expense of local prosperity.
“Think
of some of the largest cities in the world and where they are,”
says Asad
Rehman, Executive Director of War on Want,
“Rio, Mumbai, Hong Kong and Shanghai – to realise what sea level
rises will mean.” Not only will coastal erosion naturally wear
these densely packed, urban communities away, but locals will be
living in increasingly precarious conditions, a strain that can have
dire impacts on bodily and mental health. It is difficult to put a
tangible figure on economic loss after a climate disaster due to the
widespread impacts of loss of life, community and business. However,
the fact that just one tropical storm that
hit Dominica in 2015 pushed
back “development” gains by approximately 20 years gives us an
indication of the severe battering these communities are facing.
But
communities of the Global South have not been silent. In South
America, citizens have taken to the streets in Brazil and Bolivia to
protest water restrictions – the retraction of a fundamental human
right for private interests. The famous Chipko
Movement –
meaning “Stick to it” – in India was a 1970s eco-feminist
movement which saw women in rural areas literally embracing trees to
prevent their destruction. These communities are acutely aware of
their relationship to the land and its resources, many relying on it
to feed themselves and participate in the global food trade. But
these economies often do not have the resources to rebuild broken
communities, and they often live in politically fraught contexts
where their protests are rarely taken into consideration. This slow
pace of change, combined with increased precariousness, compels
people to move from spaces that they call home in order to feel safe
and secure.
Meanwhile,
in the Global North, communities of colour are also arguably in
crisis. In the UK, people of colour are clustered in major cities
such as London, Manchester and Leeds, all of which have recorded some
of the worst
smog levels in the country.
Smaller communities of colour have formed in factory towns:
Blackburn’s minority population is at 31% and Burnley’s stands at
12% in comparison to the Lancashire
average of 8%,
and Derby has a sizeable Pakistani community. Living in a factory
town exposes communities to gas emissions which have significant
health impacts. In my ward of Edmonton, North London, a community
that is 80% made up of people of colour, a new
waste incinerator is
in the works, alongside talk of clearing nature reserves for a
new landfill site.
In
the United States, four of the states facing
a water crisis are
also home to the highest proportion of minority populations:
California, New Mexico, Nevada and Texas. The US government has been
deeply criticised for a lack of response to Hurricane Katrina, a
tragedy which struck in 2005, disproportionately impacting and now
continuing to haunt the black community. Clare Morganelli of the
Climate and Clean Energy Programme notes how the housing market
in Miami
has become a case-study for
“climate gentrification”; properties at higher elevations have
risen in value, thus phasing out low-income, often minority,
communities.
A
striking example of environmental racism in the US is the Love
Canal tragedy,
in which a New York neighbourhood, largely home to low-income and
minority populations, became a dumping ground for Hooker Chemical
Company. The fumes emitted by the waste were causing abnormal births
and miscarriages. Speaking to Dr Elizabeth Blum, a professor who
studied the Love Canal disaster, highlights the importance of seeing
climate change as an “intersectional issue”: “[Love Canal]
reveals a lot about race, class and gender,” she says. Similar to
the Miami housing market, when landfill sites become part of a local
area, the land value decreases, she tells me.
Research
suggests that there is an action-concern gap in communities of colour
when it comes to climate change. Adam R Pearson reported, in a
2017 paper on climate change communication,
that people of colour were “least equipped to respond to climate
change”.
These
academics came to the conclusion that part of the issue was
“minorities’ [lack of] environmental engagement, which may be
particularly salient among historically disenfranchised groups and
immigrant groups who have emigrated from regions with high levels of
government corruption”.
However,
when communities of colour have tried to exercise their right to
protest, they have been met with unspeakable forms of backlash.
Natasha Josette reported that in a 2015 climate march led by
decolonial climate justice group Wretched
of the Earth,
was hijacked by a group of people in animal headgear attempting to
make the group’s message appear more palatable and positive. Police
officers and associated brutality have been deployed whenever
Indigenous communities have protested pipelines or drilling in the
USA and Canada. If communities of colour are told implicitly that
their political voices, and their lives, do not matter in comparison
to their white counterparts, it becomes futile for them to spend time
and resources protesting.
Not
only are communities of colour in the West unable to push for
environmental policy change in their hometowns, but they are also
tied to these increasingly unsafe areas, often for economic reasons:
employment is easy to find in manufacturing towns or urban areas.
More horrifyingly, migrants and low-wage workers are often found in
pollutant, dangerous professions. Eric Schlosser reveals how the
American meatpacking industry is essentially run by Latinx immigrants
in his book Fast
Food Nation.
This community then suffers the dire health implications of working
in such an environment. For these people, voluntary migration is a
distant dream.
Extinction
Rebellion are enthralled by the science of the climate crisis, which
is an undeniable piece of the puzzle. However, the single-minded
focus on the technicalities of climate change ignores the capitalist
and racist tendencies that have led global warming to become the
disaster it has become today. As Wretched
of the Earth writes,
“When you focus on the science… you look past our histories of
struggle, dignity, victory and resilience… In order to survive,
communities in the Global South continue to lead the visioning and
building of new worlds free of the violence of capitalism”.
Britain
is one of the biggest contributors to global warming; its historic
use of coal has contributed hugely to the many ozone holes hanging
over other nations today. The UN has taken this “historical
responsibility” into consideration to
ensure equitable negotiations,
but Britain must take a more active role in supporting those who are
now facing the consequences of its historic greed.
Britain
must learn to build mutually beneficial, sustainable partnerships
with other nations. It must provide homes for those who have lost
them, and deal with the social fragmentation that will inevitably
arise from it. It must acknowledge the arbitrary nature of its
borders, recognising that everybody and everything is at the mercy of
climate change.
TAGS: climate
change environmentalism
extinction
rebellion Sharlene
Gandhi
=======================================
Berichten met Extinction Rebellion:
‘Boeren vs Extinction Rebellion: ‘zoek de verschillen’‘
Wat betreft gezondheid en luchtvervuiling, waar het armste deel van de bevolking meestal het slachtoffer is:
‘Luchtvervuiling en de geestelijke gezondheid van kinderen (2)‘
‘Hartklachten ook door lage niveau’s van luchtvervuiling…..’
‘Nederlandse lucht nog vuiler dan eerder gedacht…..‘
Zie voorts:
‘Extinction Rebellion richt zich teveel op de toekomst‘ (zie in dat bericht ook de links naar andere berichten met Extinction Rebellion)
‘Stikstof, het woord dat niet in de Miljoenennota staat: verbazing alom‘
‘Waarom komt commissie Remkes met haar aanbevelingen na Prinsjesdag‘
‘Boerenprotest, meer dan 1.000 kilometer file en media die als lobbyisten voor de boeren werken‘
‘Bossen in Duitsland: nog maar 28% van de bomen is gezond, de rest is ten dode opgeschreven…..‘
‘Stikstofbesluit moet doorgevoerd worden in de intensieve veehouderij‘
‘Rutte 3 heeft gelogen over subsidies: jaarlijks 2,5 miljard euro belastinggeld naar olie, kolen en gas‘ (men loog keihard dat Nederland geen subsidie geeft voor het gebruik van fossiele brandstoffen….)
‘Vliegtaks wassen neus bedoelt om het volk te overtuigen van ‘kabinetsinzet op duurzaamheid’‘
‘Warm weer? De hoeveelheid CO2 in onze atmosfeer ligt op een niveau van voor 800.000 jaar geleden….‘
‘Pechtold wil weten wanneer de eerste kolencentrale sluit…….. ha! ha! ha! ha! ha! ha! ha! ha!‘
‘‘Brekend nieuws’: Rutte (VVD premier) stelt bedrijfsleven gerust wat betreft de energietransitie‘
‘Klimaatakkoord: nogmaals krijgt de bevolking een reuzenoor aangenaaid‘
‘Land- en tuinbouw krijgen subsidie voor energietransitie, waar de burgers dubbel moeten betalen…….‘
‘Klimaatakkoord en kilometerheffing: één-tweetje ANWB en Rutte 3‘
‘‘Klimaatakkoord’, niet de grote vervuilers maar gezinnen betalen de energietransitie‘
‘Klimaatakkoord en Rutte’s belofte over de CO2 heffing >> Kees Boonman geeft toe veel te verzinnen‘
‘Kamp torpedeert energieakkoord‘
‘Kamp en de vrijstelling van kolenbelasting‘
Wat betreft de dierenmishandeling die hand in hand gaat met de intensieve (martel-) veehouderij, luchtvervuiling en klimaatverandering, zie:
‘Dierenmishandeling: kooientijdperk intensieve veehouderij moet eindelijk worden afgesloten‘
‘Carola Schouten (CU minister) vindt dat dieren in overvolle vrachtwagens tot en met 35º C. mogen worden vervoerd‘ (het is ronduit misdadig om dieren opgepropt in vrachtwagens te vervoeren bij meer dan 25 graden Celsius, daarmee is Schouten wat mij betreft een heel smerige misdadiger!)
‘Stalbranden: dit jaar al 173.500 dieren het slachtoffer, meer dan in heel 2018 – deel 2‘
‘Stalbranden: dit jaar al 172.000 dieren het slachtoffer, meer dan in heel 2018‘
‘Vlees.nl belazert de consument op 51 punten, aldus de Reclame Code Commissie‘
‘Dierenmishandeling >> ‘Kweekvis’, de gruwelijke manier waarop deze dieren worden vermoord‘ (zie ook de andere links in dat bericht naar meer dierenleed in Nederland en elders)
