Hoorde vanmiddag op WDR 5 (rond 14.10 u.) nog eens over de Ruhropstand die in de lente van 1920 plaatsvond in, zoals je al begrepen had, het Ruhrgebied. Dit n.a.v. een komend hoorspel op de Duitse radio over deze opstand, een hoorspel dat tegelijkertijd als toneelstuk zal worden opgevoerd voor publiek.

Dat de SPD een kwalijke rol had gespeeld was wel bekend, maar dat de overheid zo gruwelijk ingreep tegen deze opstand, was mij onbekend, een opstand die in eerste instantie begon vanwege de honger en de harde overheidsrepressie…….. (‘Brot und Freiheit’, was één van de leuzen)

Mede de SPD was destijds verantwoordelijk voor het gewelddadig optreden tegen deze arbeiders en sympathisanten van deze opstand. Zo vonden er bij overheidsoptreden van militairen met hulp van zogenaamde vrijkorpsen* (Freikorpsen), standrechtelijk executies plaats (ook van gewonden), werden verdachten gefolterd en schoot men met scherp op demonstranten…… Er zijn zelfs bommenwerpers tegen de burgerbevolking ingezet…….

Het volgende artikel geeft (veel) meer duidelijkheid en komt van Wikipedia:

Ruhropstand

Standbeeld voor de doden die vielen tijdens de Ruhropstand (Duits: Ruhraufstand of: Märzaufstand) van 1920 in aansluiting op de Kapp-Putsch, op het kerkhof Remberg in Hagen

De Ruhropstand (Duits:Ruhraufstand)
was een arbeidersopstand in
het Ruhrgebied in
de lente van 1920.
De opstand was een escalatie van de staking die was afgekondigd tegen
de Kapp-putsch,
en werd uiteindelijk neergeslagen door het Duitse leger
en vrijkorpsen.
De arbeiders hadden zich georganiseerd in het Rode
Ruhrleger (Rote
Ruhrarmee).
De Ruhropstand wordt ook wel aangeduid
als Maartopstand (Märzaufstand),
hoewel dit eerder betrekking heeft op meerdere linkse opstanden naar
aanleiding van de Kapp-putsch. De Ruhropstand was echter van deze
opstanden verreweg de omvangrijkste.

Inhoud

• 1
  Aanleiding

• 2
  Schermutselingen

• 3
  Mislukken
  van bemiddeling

• 4
  Escalatie
  en neerslaan van de opstand

Op
13 maart 1920 trachtten vrijkorpsen de macht in Duitsland over te
nemen. Daar het leger weigerde tegen de coupplegers op te treden
reageerden de SPD, KPD en USPD met
een algehele staking.
Deze staking bleek zeer effectief en dwong de coupplegers
uiteindelijk het veld te ruimen.

Binnen
de linkse partijen waren de meningen verdeeld. De SPD, die zelf in de
regering zat, wilde de staking steunen om het gezag van de regering
te herstellen. De gematigden binnen de USPD en KPD wilden ook en
vooral in de eerste plaats voorkomen dat een rechts-autoritaire
regering aan de macht zou komen. Velen binnen de KPD en USPD wilden
echter nog verder gaan en een radenrepubliek oprichten, waarbinnen
eventueel ook andere partijen vertegenwoordigd zouden worden. En de
radicale linkervleugel (KPD, KAPD)
wilde vanuit de staking een proletarische dictatuur creëren, waarin
slechts 1 partij in de raden vertegenwoordigd zou zijn. Hoe het ook
zij: aan de staking werd algemeen gehoor gegeven en in heel Duitsland
braken bovendien linkse opstanden uit.

In
het Ruhrgebied werd dezelfde dag nog door SPD, KPD en USPD overlegd.
Een gezamenlijke oproep tot staking aan alle arbeiders volgde, maar
dit ging de USPD en KPD niet ver genoeg. Dezelfde dag nog werd het
Rode Ruhrleger opgericht, en namen arbeidersraden de macht over in
verschillende steden in het Ruhrgebied, waarin met name de KPD en
USPD vertegenwoordigd waren. Ook de KAPD (communistische
arbeiderspartij) en de anarcho-socialistische FAUD(vrije
arbeiders unie van Duitsland) waren betrokken bij de opstand. Naast
het Ruhrgebied kwamen ook Saksische en Thüringse arbeiders in
opstand.

De
samenstelling van de arbeidersraden was heterogeen en wisselde
voortdurend. Hoewel de opstand in het USPD-gedomineerde oosten van
het Ruhrgebied was begonnen, kon deze in het door vakbonden
gedomineerde westen op veel bredere steun rekenen. In de bezette
steden werd de politie ontwapend en namen arbeidersmilities hun taak
over, terwijl rechtse kopstukken en fabrieksbazen gevangen werden
gezet.

Schermutselingen

Op
17 maart vond de eerste schermutseling plaats. Bij het
plaatsje Wetter raakten
eenheden van het Rode Ruhrleger slaags met de voorhoede van
het Freikorps
Lichtschlag,
dat bekendstond als aanhangers van de Kapp-putsch. Het Freikorps werd
verslagen, en zeshonderd freikorpsleden werden gevangengenomen. Het
Rode Ruhrleger marcheerde op naar Dortmund en
bezette ook deze stad. Op 20 maart werden ook in Essen en Hagen
arbeidersraden geïnstalleerd die de macht overnamen. Het Rode
Ruhrleger opereerde meestal in kleine groepjes die zich
per fiets voortbewogen
en hierdoor relatief snel konden opereren.

Mislukken
van bemiddeling

De
regering trachtte met de arbeiders te onderhandelen in de
stad Bielefeld,
om zo een vreedzame oplossing te vinden. Als de opstand vreedzaam
beëindigd zou worden, dan zou het Ruhrgebied niet militair bezet
worden en zouden leiders niet vervolgd worden. Regionaal
bevelhebber Oskar
von Watter bracht
deze eis echter op een dusdanige wijze over, dat de opstandelingen
dit als een ultimatum zagen
en bemiddeling afwezen.

Escalatie
en neerslaan van de opstand

De
opstandelingen reageerden met een nieuwe oproep tot staking. Het Rode
Ruhrleger zwol snel aan tot 50.000 man terwijl ongeveer 300.000
arbeiders in meerdere of mindere mate met de opstand meewerkten of
symphatiseerden. Düsseldorf en Elberfeld werden
bezet waardoor het hele Ruhrgebied effectief was veroverd. Men
probeerde ook Wesel te veroveren maar dit mislukte.

De
regering vond het nu welletjes en op 2 april zette de regering het
leger in. Münster werd het hoofdkwartier van Oskar von Watter.
Reichswehreenheden trokken met politie en vrijkorpsen het Ruhrgebied
binnen. Saillant details was dat binnen deze vrijkorpsen zich ook
sympathisanten van de opstand bevonden. Sommige eenheden hadden de
opstandelingen zelfs geholpen, zoals eenheden van Marine-Brigade
von Loewenfeld.
Tegen deze overmacht was het Rode Ruhrleger niet opgewassen, en de
dag erna (3 april) was de opstand al grotendeels de kop in gedrukt.
De KPD en USPD riepen de arbeiders nu op de wapens neer te leggen,
maar de radicalere KAPD hield tot het laatst toe vast aan gewapend
verzet. Na de Ruhropstand was de breuk tussen KPD en KAPD definitief.

Het
leger trad zeer hardvochtig op tegen de opstandelingen. Zo werden
hele menigten beschoten en werd iedereen die met een wapen werd
betrapt zonder pardon doodgeschoten, ook als men gewond was. De
veiligheidspolitie zou zelfs bommenwerpers tegen
de eigen burgerbevolking hebben ingezet, terwijl een luchtmacht
volgens het Verdrag van Versailles verboden was. Op 3 april verbood
president Ebert standgerechten en op 12 april verbood generaal Von
Watter ‘wederrechtelijk gedrag’ door soldaten. De troepen hielden
halt aan de Ruhr toen de Britten dreigden met bezetting van
het Bergisches
Land wegens
schending van het Verdrag
van Versailles.
Tegen die tijd was de Ruhropstand effectief de kop ingedrukt.

• Deze
  pagina is voor het laatst bewerkt op 11 dec 2016 om 16:53.

• De
  tekst is beschikbaar onder de licentie Creative
  Commons Naamsvermelding/Gelijk delen,
  er kunnen aanvullende voorwaarden van toepassing zijn. Zie
  de gebruiksvoorwaarden voor
  meer informatie.
  Wikipedia® is een geregistreerd handelsmerk van
  de Wikimedia
  Foundation, Inc.,
  een organisatie zonder winstoogmerk.

===================================

*Vrijkorpsen: tegenwoordig zijn dit neonazi’s zoals die door de corrupte en fascistische Oekraïense Porosjenko-junta worden gebruikt tegen de separatistische burgers in Oost-Oekraïne, .