Chris Hedges heeft een mooi artikel geschreven waarin hij het justitieel- en gevangenissysteem van de VS vergelijkt met de gevangenkampen van de Stalin dictatuur zoals o.a. beschreven door Aleksandr Solzjenitsyn in De Goelag Archipel.
Hedges geeft voor de Rutgers University les aan een de gevangenen in de New Jersey gevangenis en dat heeft hij in eerste instantie gedaan middels de drie delen van De Goelag Archipel van Solzjenitsyn. Uiteraard is er geen directe vergelijking mogelijk met de slavernij in de Sovjet werkkampen van de Goelag, echter als de gevangenen in die kampen moeten de gevangenen in de meeste gevangenissen van de VS in feite werken voor slavenlonen, waarbij ze voor 40 uur werken per week maandelijks $ 28 verdienen, ofwel een walgelijk en belachelijk laag slavenloon……
Over de in isolatiefolter gehouden gevangenen in de VS schenkt Hedges amper aandacht, wat ik persoonlijk een grote misser vindt immers daarmee kan je wel een vergelijking treffen met de Goelag werkkampen….. In de VS worden 80.000 mensen in isolatie gehouden en een groot deel van hen al meer dan 10 jaar, deze manier van gevangenhouden is zonder meer een ernstige vorm van geestelijke en lichamelijke marteling, vandaar ook dat ik altijd spreek over isolatiefolter.
Daarover gesproken, de gelauwerde onderzoeksjournalist Julian Assange wordt nu al ruim meer dan 3,5 jaar in Britse isolatiefolter gehouden en vanaf vorig jaar januari mag hij zelfs de processen niet meer bijwonen tegen zijn uitlevering door Groot-Brittannië (GB) aan de VS…… Naast het feit dat zijn gevangenhouding een zware marteling is (wat zelfs door een VN deskundige is bevestigd) kan je niet anders dan concluderen dat dit zonder meer een ernstige schending is van mensenrechten en grondrechten, wat nog eens wordt verduidelijkt daar Julian wordt vastgehouden voor het openbaren van VS oorlogsmisdaden…….
Het voorgaande terwijl de VS dat niets te maken wil hebben met het Internationaal Strafhof (International Criminal Court >> ICC) in Den Haag, de VS eist dat dit Strafhof Rusland vervolgt voor oorlogsmisdaden begaan in Oekraïne: hoe totaal gestoord, onbeschoft en belachelijk wil je het hebben??!!!! Daarbij zijn de meeste van de aangehaalde oorlogsmisdaden niet begaan door Rusland maar door het nazi-leger van Oekraïne, zoals telkens weer blijkt…..
Als Julian wordt uitgeleverd aan de VS wacht hem daar 175 jaar gevangenisstraf en op zeker dat men ook hem in isolatiefolter zal houden……. Wat de VS na veel pleidooien tegen zijn uitlevering heeft ontkend, maar daarbij tegelijkertijd stelt dat het wel mogelijk is dat omstandigheden aanleiding kunnen geven Julian in isolatie (folter) te plaatsen…. Lachen is niet gepast anders zou je je daadwerkelijk kapot lachen!!
Psychologen die Julian onderzochten stellen dat uitlevering aan de VS aanleiding zou kunnen zijn voor Julian zich het leven te benemen, mede daar hij lijdt aan autisme….. Alleen al voor het zo lang in isolatie houden van iemand die aan autisme lijdt, zouden de verantwoordelijke ministers in GB strafrechtelijk moeten worden vervolgd door het Internationaal Strafhof!!
Nogmaals: #FreeAssange – Free Julian Assange now!
Zoals Hedges beschrijft: de VS heeft een totaal geschift justitieel systeem met het verschijnsel ‘plea bargain’, wat betekent dat je beter een misdaad kan bekennen ook al ben je onschuldig daar je anders de grote kans loopt dat je een veel langere straf wordt opgelegd…… En aan dat land, waar NB ook nog eens de doodstraf wordt uitgevoerd, levert Nederland zelfs haar eigen onderdanen uit, wat mij betreft is dat hetzelfde als wanneer je iemand uitlevert aan de reli-fascistische dictatuur Saoedi-Arabië……
Verder kent de VS een enorm aantal private gevangenissen, die zelfs aan de beurs zijn genoteerd, je snapt wel dat die gevangenissen een continue stroom van gevangenen nodig hebben en daar wordt op grote schaal aan voldaan zelfs voor belachelijk kleine overtredingen kan je (zeker als gekleurd persoon) een gevangenisstraf worden opgelegd…… Het aantal gekleurde gevangenen is dan ook onevenredig hoog vergeleken met witte gevangenen…. Er is dan ook geen land op onze aarde dat zoveel mensen gevangenhoudt dan de VS……
Lees het uitstekende artikel van Chris Hedges en geeft het door, de tijd is eigenlijk al voorbij dat de westerse bevolkingen eindelijk inzien wat een akelig land de VS is voor het grootste deel van de bevolking, terwijl dezelfde VS alleen deze eeuw al ook nog eens de ene na de andere illegale terreuroorlog is gestart, waarbij intussen meer dan 5 miljoen mensen zijn vermoord (waaronder veel vrouwen en kinderen) met een niet meer te tellen aantal oorlogsmisdaden……. Daarbij vergeleken is de Russische buitenlandpolitiek vredelievend, wat dan ook zo is, immers vergeet niet dat Rusland niet anders kon dan Oekraïne binnenvallen, gedwongen door de al een paar decennia durende smerige machinaties van terreurentiteit VS en haar slaafse, maar agressieve NAVO-partners…….
(als
je het Engels niet machtig bent, zet dan de tekst in Google translate
dat
je rechts bovenaan deze pagina ziet staan,eerst
om in het Engels door in het menu van Google translate op Engels te
klikken, waarna je weer kan klikken op die vertaalapp en je dan
bovenaan in het menu Nederlands ziet staan, klik daarop en de hele
tekst staat in het Nederlands, de vertaling is van een redelijk goede
kwaliteit.)
(On
the top right hand side of this page you can choose for a translation
in the language of your choice: choose ‘Engels’
[english] so you can recognise your own language [the Google
translation is first in dutch, a language most people don’t
understand, while on the other hand most people recognise there
language translated in english])
Teaching Aleksandr Solzhenitsyn’s The Gulag Archipelago in Prison
There
are many disturbing similarities between the brutality imposed on
Stalin’s victims and the injustices endured by the incarcerated in
federal and state prisons.
No Justice No Peace – by Mr. Fish
Two nights a week for the last four months, I plowed my way through the three volumes of Aleksandr Solzhenitsyn’s The Gulag Archipelago
with 17 students in the college degree program offered by Rutgers
University in the New Jersey prison system. No one in my class endures
the extremities imposed on the millions who worked as slave labor, and
often died, in the Soviet gulag, or work camps, set up after the Russian
revolution. The last remnants of the hundreds of camps were disbanded
in 1987 by Mikhail Gorbachev, himself the grandson of gulag prisoners.
Nor do they experience the treatment of those held in Abu Ghraib,
Guantanamo and our secret black sites who undergo mock trials and
executions, torture, extreme sensory deprivation and abuse that comes
disturbingly close to replicating the hell of the gulag.
Nevertheless,
what Solzhenitsyn underwent during his eight years as a prisoner in the
labor camps was familiar to my students, most of whom are people of
color, poor, often lacking competent legal representation and almost
always coerced into signing confessions or accepting plea deals that
include crimes, or versions of crimes they were involved with, which
were often false. Over 95 percent of prisoners are pressured
to plead out in the U.S. court system, which is not capable of
providing jury trials for every defendant entitled to one, were they to
actually demand one. In 2012, the Supreme Court said that “plea bargaining . . . is not some adjunct to the criminal justice system; it is the criminal justice system.”
My
students, like Soviet prisoners, or zeks, live in a totalitarian
system. They too work as bonded laborers, putting in 40-hour work weeks
at prison jobs and being paid $28 a month, money used to buy overpriced
basic necessities in the commissary, as was true in the gulag. They too
are identified by their assigned numbers, wear prison uniforms and have
surrendered the rights that come with citizenship.
They are
deprived of nearly all personal possessions; stripped of all the outward
markers of biography and individuality; forced to endure humiliation,
including stripping naked before the guards; cannot express anger at
their captors without severe retribution; endure military-style
regimentation; cope with constant surveillance, including, as in the
gulag, a network of prison informers; can be sent to prolonged
isolation; are cut off from their families, as well as the company of
women; and given lengthy sentences that, short of a miracle, will mean
many will die in prison. They, too, have been demonized by the wider
society, forced, as were those released into exile from the gulag, into a
criminal caste system that punishes them for the remainder of their
lives.
They live in what the sociologist Gresham Sykes calledA Society of Captives,
with its peculiar customs, slang, rituals and codes of behavior, all of
which were replicated in the gulag as they have been in prisons
throughout the centuries.
U.S. prisons, which hold
around 20 percent of the world’s prison population, although we are
less than five percent of the global population, are forms of social
control, along with militarized
police, propaganda campaigns that seek to make us fearful and therefore
passive, wholesale surveillance of every citizen, and a court system
that has stripped legal protection from the poor — in effect, criminalizing
poverty. The deindustrialization of the U.S. and impoverishment of the
working class, especially people of color, has effectively severed many
from society, turning them into outcasts who live in internal colonies
under the boot of paramilitary armies of occupation.
The U.S. legal system, as under Stalin, shares a fondness for quotas,
laying out in advance the number of arrests it needs, often for such
non-crimes as selling loose cigarettes or having broken tail lights.
Many police departments, prosecutor’s offices and even counties in the
U.S. depend on revenue generated by imprisonment, tickets, fines and civil asset forfeiture — a form of legalized theft
whereby the state can seize assets, including cash, cars and homes,
alleged to be connected to unlawful activity, generally without
requiring a conviction or even a criminal charge. A 2019 report by Governing, a research and analysis journal that focuses on local and state policies, found
that nearly 600 small towns and cities across the U.S. obtain over 10
percent of their overall budget from such means. This increased to 20
percent of the budget for at least 284 towns and cities and to over 50
percent for 80 of them.
“Look for the brave in prison,” Solzhenitsyn wrote in The Gulag Archipelago echoing an old proverb, “and the stupid among the political leaders!”
The
power of his book, arguably one of the greatest works of nonfiction
from the twentieth century, is that it is as much a meditation on power,
resistance and living a moral life, as it is a chronicle of the gulag.
Solzhenitsyn, a university graduate and a Captain in The Red Army when
he was arrested, wore his old officer’s coat to remind the guards and
his fellow zeks of his former status. He had to learn to shake off the
arrogance and hubris that came with his elevated position in society.
Pride, he wrote, “grows in the human heart like lard on a pig.” The
intoxication of power is a strong inducement to commit evil. Few are
exempt.
“If my life had turned out differently, might I myself
have become just such an executioner?” he wrote, suggesting that
everyone should ask themselves that question.
“If only it were all
so simple!” he lamented. “If only there were evil people somewhere
insidiously committing evil deeds, and it were necessary to separate
them from the rest of us and destroy them. But the line dividing good
and evil cuts through the heart of every human being. And who is willing
to destroy a piece of his own heart?”
The initiation into this
society of captives begins with arrest, a “shattering thrust, expulsion,
somersault from one state into another.” It tosses the victims into
what he calls a subterranean “sewage disposal system.”
“Each of us is a center of the Universe, and that Universe is shattered when they hiss at you, ‘You are under arrest,’” he wrote.
But
that is only the start. The interrogation is next, designed to coerce a
confession. The tactics differ little across cultures or periods of
history Sleeplessness. Physical intimidation. Lies. Threats. Prolonged
isolation. The “conveyor” — continual interrogation for hours and days
on end. My students knew from experience what Solzhenitsyn found out for
himself, that “it is much smarter to play the role of someone so
improbably imbecile that he can’t remember one single day of his life
even at the risk of being beaten.”
What, he asked, “do you need to make you stronger than the interrogator and the whole trap?”
He wrote:
From
the moment you go to prison, you must put your cozy past firmly behind
you. At the very threshold, you must say to yourself: ‘My life is over, a
little early to be sure, but there’s nothing to be done about it. I
shall never return to freedom. I am condemned to die — now or a little
later. But later on, in truth, it will be harder, and so the sooner the
better. I no longer have any property whatsoever. For me those I love
have died, and for them I have died. From today on, my body is useless
and alien to me. Only my spirit and my conscience remain precious and
important to me.’
Confronted by such a prisoner, the interrogator will tremble.
Only the man who has renounced everything can win that victory.
Solzhenitsyn
argued that hope not grounded in reality is one of the greatest
pacifiers in tyrannical societies: the belief that justice will
ultimately prevail, that amnesty is on the horizon, that a life sentence
will be commuted, that new evidence will surface which will result in a
fair trial and freedom. This false hope, which Solzhenitsyn says is
akin to religious belief among prisoners, is debilitating.
“Does
hope lend strength or does it weaken a man?” Solzhenitsyn asked. “If the
condemned man in every cell had ganged up on the executioners as they
came in and choked them, wouldn’t this have ended the executions sooner
than appeals to the All-Russian Central Executive Committee? When one is
already on the edge of the grave, why not resist?”
He went on: “After all, we have gotten used to regarding as valor
only valor in war (or the kind that’s needed for flying in outer
space), the kind which jingle-jangles with medals. We have forgotten
another concept of valor — civil valor. And that’s all our society needs, just that, just that, just that! That’s all we need and that’s exactly what we haven’t got.”
Hope
is far more intangible. It is the ability in extreme situations to
retain your humanity, your dignity and your self-worth, all of which
prisons attempt to crush. Solzhenitsyn wrote of an incident at the
Samarka Camp in 1946 when a group of intellectuals were facing imminent
death, worn down by hunger, cold and punishing work details. They formed
a seminar and delivered lectures to each other, even as participants
slowly expired and were taken to the morgue.
This intangible hope
is why the hours spent in a prison classroom are sacred. They restore
and nurture the humanity and dignity of the demonized. In the
experiences of others, it is possible to see one’s own experience and to
be reminded that we are not who those in authority tell us we are.
Solzhenitsyn
saw in those who rebel — even if the rebellion is doomed — the only
route to freedom. Each act of rebellion, he wrote, creates imperceptible
cracks in totalitarian edifices.
Solzhenitsyn described one solitary rebellion in the gulag:
In
the spring of 1947 in the Kolyma, near Elgen, two convoy guards were
leading a column of zeks. And suddenly one zek, without any prior
agreement with anyone, skillfully attacked the convoy guards on his own,
disarmed them, and shot them both. (His name is unknown, but he turned
out to have been a recent front-line officer. A rare and bright example
of a front-line soldier who had not lost his courage in camp!) The bold
fellow announced to the column that it was free! But the prisoners were
overwhelmed with horror; no one followed his lead, and they all sat down
right there and waited for a new convoy. The front-line officer shamed
them, but in vain. And then he took up the rifles (thirty-two
cartridges, “thirty-one for them!”) and left
alone. He killed and wounded several pursuers and with his thirty-second
cartridge he shot himself. The entire Archipelago might well have
collapsed if all former front-liners had behaved as he did.
Solzhenitsyn’s
journey through the gulag was spiritual as well as physical. This
journey resonated with my students, some of whom came into the prison
illiterate or barely literate, and who doggedly worked their way into
the college program. Those with long sentences had often told their
wives to get divorces; their girlfriends to find someone else; their
mothers, fathers and siblings to stop visiting; their friends and
relatives to think of them as dead.
Those who survive best in
prison are endowed with an antenna and emotional intelligence that
allows them to quickly read the people around them, knowing whom to
trust and whom to avoid. Snitches are especially dangerous in prison.
They are usually the first people in a prison uprising, including those
in the gulag, to be killed by fellow prisoners.
Solzhenitsyn wrote:
And
always the secret sensor relay, for whose creation I deserved not the
least bit of credit, worked even before I remembered it was there,
worked at the first sight of a human face and eyes, at the first sound
of a voice — so that I opened my heart to that person either fully or
just the width of a crack, or else shut myself off from him completely.
This was so consistently unfailing that all the efforts of the State
Security officers to employ stool pigeons began to seem to me as
insignificant as being pestered by gnats: after all, a person who has
undertaken to be a traitor always betrays the fact in his face and in
his voice, and even though some are more skilled in pretense, there was
always something fishy about them.
Prisoners do not
have the luxury to be nonviolent. Those who will not stand up for
themselves in physical altercations are crushed. “People with soft,
conciliatory expressions die out quickly on the islands,” he warned. No
one will fight to protect you, although sometimes they will fight
alongside you.
Prisoners, he insisted, have one composite commandment: “Don’t trust, don’t fear, don’t beg!”
It
is only by letting go of pride, material possessions, a lust for power,
personal advantage and even your life that you can protect your
conscience and your soul.
“Do not pursue what is illusory —
property and position: all that is gained at the expense of your nerves
decade after decade, and is confiscated in one fell night,” he wrote.
“[D]on’t be afraid of misfortune, and do not yearn after happiness; it
is, after all, all the same: the bitter doesn’t last forever, and the
sweet never fills the cup to overflowing.”
I begin each class
by having a student summarize the chapter being discussed. I assigned a
chapter in the second volume titled “The Ascent” to Luis, who grew up
in poverty in a housing project and was arrested at the age of 16 after
robbing a jewelry store. His co-defendant shot and killed the jewelry
store owner. Luis spent 31 years in prison for felony murder.
Solzhenitsyn
wrote that prisoners can choose to survive at any price, which usually
means “at the price of someone else.” Or they can undergo a “profound
rebirth as a human being.”
Luis turned to the passage that read:
“Let us admit the truth: At that great fork in the camp road, at that
great divider of souls, it was not the majority of the prisoners that
turned to the right. Alas, not the majority. But fortunately neither was
it just a few. There are many of them — human beings — who made this
choice.”
“It is not the result that counts! It is not the result — but the spirit! Not what — but how. Not what has been attained — but at what price,” Solzhenitsyn wrote.
I
heard Luis’s voice break. He fought back tears. He was not only
speaking of Solzhenitsyn’s transformation, but his own — and that of the
other students in the classroom.
“Looking back, I saw that for
my whole conscious life I had not understood either myself or my
strivings,” Solzhenitsyn recalled. “What had seemed for so long to be
beneficial now turned out in actuality to be fatal, and I had been
striving to go in the opposite direction to that which was truly
necessary to me.”
“And that is why I turn back to the years of my imprisonment and say, sometimes to the astonishment of those about me: ‘Bless you, prison!’,” he wrote.
A
week after that class, I took the witness stand in a Jersey City
courtroom at Luis’s resentencing hearing. I told the court about the
class. I told them Luis was overcome with emotion because this was a
chapter he, and most of my students, could have written.
Luis was
released on December 15, a boy who grew up inside a prison, a man who
became, as Solzhenitsyn did, a moral human being. I am not romantic
about suffering. I saw a great deal of it as a war correspondent.
Suffering can destroy you. But it can also elevate you. The tragedy is
that Luis leaves so many good men and women behind.
The
Chris Hedges Report is a reader-supported publication. To receive new
posts and support my work, consider becoming a free or paid subscriber.
==================================
Zie ook: ‘Massa executie van 81 mensen in Saoedi-Arabië: aandacht in (hysterische) westerse media nul komma nada!!‘ Geen oproep tot sancties tegen deze reli-fascistische dictatuur, terwijl diezelfde media een continue diarreestroom aan gelogen anti-Russische-propaganda brengen…… En dan te bedenken dat hetzelfde Saoedi-Arabië al jarenlang een genocide uitvoert in buurland Jemen (o.a. gesteund door de VS, GB en Frankrijk), een genocide die begin 2021 al aan meer dan 500.000 mensen het leven heeft gekost, inclusief meer dan 100.000 kinderen!! Aandacht voor die genocide van de reguliere westerse media >> nul komma nada!!
‘Oekraïne: Facebook en Instagram staan oproepen tot moord op Russen toe‘ Ofwel een oproep tot genocide van een fascistisch regime dat wordt geprezen in het westen….. En zie de links in dat bericht naar meer artikelen over Oekraïne.
‘131 federale rechters VS corrupt: aan dat land levert Nederland zelfs eigen burgers uit…..‘
‘Uitlevering van Nederlanders aan het totaal willekeurige rechtssysteem van de VS……‘
‘Rechtszaak MH17: de mediaberechting over verzoeken van de verdachte‘ (zie ook de links in dat bericht!!)
‘Antony Blinken (VS minister BuZa) leest de wereld de les over persvrijheid terwijl zijn eigen regering deze zwaar geweld aandoet‘ (!!!!)
De vervolging van klokkenluider Daniel Hale is ook belangrijk voor de persvrijheid in de VS,
niet voor niets laat de VS overheid journalisten en nieuwsredacties van
vooral de alternatieve media afluisteren en aftappen, dit om
klokkenluiders te kunnen oppakken voor ze uit de kerk kunnen klappen en
zo negatief nieuws betreffende de overheid te kunnen blokkeren, waarbij
de rechters doen wat de zittende administratie wenst: klokkenluiders
veroordelen………
Zie wat dat betreft ook:
‘‘Klokkenluidersbescherming’ in VS: Obama en Biden lieten journalisten en redacties afluisteren om klokkenluiders te pakken‘ Reken maar dat dit nog steeds gebeurt! En zie de links in dat bericht
naar meer artikelen over o.a. Julian Assange en de fascistische
opperschoft Navalny….. En zie:
‘Snowden vindt het ongelofelijk dat de media VS politici niet aanspreken op totaal verschillende reacties n.a.v. ‘klokkenluiden’‘ (!!!!) (9 oktober 2019) (en zie de links in dat bericht!!) En zie voorts:
‘VN rapport: Assange is gedemoniseerd en psychisch gemarteld‘
‘Julian Assange blijft in de gevangenis na uitzitten straf en dat voor het doen van zijn werk‘ (en zie de links in dat bericht!!)
‘Rechters VS laten zich (ongestraft) voor $ 10,000 fêteren door aangeklaagde bedrijven‘
‘Rechters die het opnemen voor verkrachters dienen te worden afgezet‘
‘Rechter verbiedt actie van Greenpeace tegen olietanker uit arctisch gebied‘
‘Henk R., de uitlevering aan de VS en de arrestatie op Schiphol‘
‘Het werk van Mark Lombardi, een vijand van de staat die zich zogenaamd het leven benam‘ Als censuur geen zin heeft staan de geheime diensten nog andere
middelen ter beschikking om iemand tot zwijgen te brengen, zoals moord
en dan het liefst op zo’n manier dat het op suïcide lijkt, hoe
onwaarschijnlijk dat ook is in verreweg de meeste gevallen, een andere
beproefde manier is een auto-ongeluk veroorzaken, waarbij de dader er
vandoor gaat….. In feite is dat ook een vorm van het uitvoeren van de doodstraf….
‘Impregnated victims of sexual assault could be put to death if they seek an abortion in this state‘
‘Minnesota rechter:
dronken slachtoffers mogen zonder straf worden verkracht in ‘het land
van de vrijen en dapperen’, waar men in Texas de doodstraf wil zetten op
abortus….‘ De VS: het land der achterlijken!!
‘Jeffrey Epstein: bewakers die fraudeerden weigerden een ‘plea deal’‘ (en zie de links in dat bericht!!)
‘SGP ‘stiekem’ voor doodstraf………‘
‘Obama: Guantanamo Bay openhouden is tegen de ‘Amerikaanse’ waarden……… ha! ha! ha! ha! ha! ha! ha!‘
‘Trump deserves death penalty! Trump wil doodstraf voor dader terreuraanslag New York….‘
‘Molukse treinkapers gewond ‘en wel’ standrechtelijk geëxecuteerd………..‘ Ofwel onder omstandigheden wordt de doodstraf wel uitgevoerd in Nederland en dat op verdachten….
‘Regering gaf instructies tot doden treinkapers De Punt…….‘
‘Koenders (PvdA minister BuZa) alweer doodstil: Ashraf Ghani (Afghaanse president) geeft fiat voor 6 executies……..‘ Terwijl Nederlandse militairen vechten in Afghanistan……
‘Orbán, premier Hongarije, wil de doodstraf herinvoeren……..‘ Hongarije is fractielid van de EVP, de partij in het EU parlement waarvan ook het CDA en de ChristenUnie lid zijn……
‘Teeven: ‘als ergens
de doodstraf op homofilie staat, wil dit niet zeggen dat gevluchte
homo’s uit zo’n land hier asiel krijgen……..’‘ Teeven is een ellendige psychopaat, ongelofelijk dat deze kwezel officier van Justitie en zelfs staatssecretaris was…..
‘Timmermans: het gebruik van drones is een duivels dilemma‘ PvdA hufter Timmermans was destijds minister van Buitenlandse Zaken. De VS heeft al duizenden verdachten vermoord met drones, terwijl verdachten altijd nog middels een proces veroordeeld dienen te worden voor ze barbaars worden geëxecuteerd…… Daarnaast is het zo dat bij deze terreuraaslagen van de VS meer dan 90% van de slachtoffers niet eens werd verdacht, dus veelal vrouwen en kinderen en dat vond Timmermans een ‘duivels dilemma’, terwijl hij juist zowel in Nederland als de EU een fiks pleidooi had moeten houden voor sancties tegen de VS >> wat een enorme kl**tzak!!
—————————————-
En terzijde: ‘Euthanasie voor kinderen onder de 12: van der Staaij (SGP) spreekt er schande van, kinderen moeten gewoon lijden en niet zeuren‘ (………) en zie:
‘Van der Staaij stelt dat euthanasie artsen moordenaars zijn……… ha! ha! ha! ha! ha! ha! ha!‘ Daarmee stookt hij christelijke psychopaten op, die wellicht zo’n
arts te lijf gaan….. Wat betreft abortus, ook zo’n zaak waarover de hypocriete christenen zich druk maken, gebeurt dat in de VS regelmatig en niet zelden met
dodelijke afloop voor artsen en verpleegkundigen……. Echter als de kinderen wat ouder zijn mogen ze vechten in oorlogen en mogen ze wat betreft deze christenen worden afgeknald!!
—————————————-
Voor veel meer berichten over de schunnige behandeling van Julian Assange, klik op het label met zijn naam direct onder dit bericht.
Deze prent vond ik na plaatsing van het bericht, en komt via 